"Największe i najwyższe "
Przewidywane osiągnięcia dziecka:
• naśladuje w zabawie dzikie zwierzęta,
• poznaje żyrafę, poszerza wiedzę o zwierzętach,
• klasyfikuje zwierzęta według wielkości i długości ciała,
• poprawnie używa określeń wielkości i długości,
• porównuje wysokość zwierząt na obrazku,
• ilustruje ruchem treść piosenki, • doskonali wymowę,
• czerpie radość z zabawy.
Przebieg dnia:
-
Zajęcia poranne
• „Żyrafa i hipopotam” – zabawa naśladowcza. Dzieci są podzielone na dwie grupy – żyrafy i hipopotamy. Gdy nauczyciel pokazuje obrazek lub maskotkę hipopotama, „hipopotamy” naśladują zachowanie tego zwierzęcia (chodzą ociężale na czworaka, leżą, ziewają, naśladują rękoma ruch paszczy). Kiedy nauczyciel pokaże żyrafę, „żyrafy” biegają, wyciągają szyję, stoją na czworaka i zaglądają przez szeroko rozstawione nogi. sylweta hipopotama i żyrafy lub maskotki
• „Żyrafa” – wysłuchanie i rozwiązanie zagadki jako wstęp do rozmowy o żyrafach, najwyższych zwierzętach na świecie.
Żyrafa
Nikt mnie w zoo nie omija.
Przystanie, wzniesie w górę głowę
i woła: „Jaka długa szyja!”
Nauczyciel mówi zagadkę z pamięci, zachęcając dzieci do podawania rozwiązania, po czym wycina z papieru żyrafę, maluje na niej łaty. Kiedy żyrafa jest gotowa, pokazuje ją dzieciom i mówi: To jest żyrafa, najwyższe zwierzę na świecie. Ma bardzo chude i długie nogi oraz długą szyję. Długa szyja jest potrzebna do tego, aby mogła swobodnie zjadać na śniadanie liście, które są wysoko na drzewach.
II. Zajęcia główne
• „Największe i najwyższe” – zabawa dydaktyczna, ranking największych i najwyższych zwierząt na świecie, porównywanie wielkości i wysokości, stosowanie określeń: wyższy od…, większy od… Na dywanie leżą obrazki lub plastikowe zwierzęta: żyrafa, słoń, zebra, hipopotam, małpa, lew, pancernik i krokodyl. Dzieci oglądają i nazywają zwierzęta. Wybierają zwierzęta według polecenia nauczyciela, tj. największe, najwyższe, najgrubsze, najdłuższe, najmniejsze. Następnie nauczyciel ponownie gromadzi wszystkie zwierzęta, a wskazane dziecko wybiera jedno zwierzę i pokazuje je dzieciom. Nazywa je. Nauczyciel kieruje do dzieci pytanie: Znajdź i postaw obok (połóż) zwierzę mniejsze od…, większe od…, grubsze od…, dłuższe od… (wybranego przez dziecko zwierzęcia). Dzieci wybierają, obserwują i oceniają prawidłowość. Zabawę powtarzamy, wybierając inne dziecko i inne zwierzę.
• „Rekordziści w świecie zwierząt” – zabawa z porównywaniem wielkości, wskazywanie spośród zwierząt na karcie pracy tych, które są najwyższe. Nauczyciel prosi, żeby dzieci przyjrzały się zwierzętom przedstawionym na karcie pracy w pierwszym rzędzie od góry. Dzieci wymieniają nazwy zwierząt. Następnie wskazują najwyższe zwierzę i otaczają je pętlą. Analogicznie postępują z kolejnymi rzędami. „Karta pracy” – karta 60., kredki
III. Zajęcia popołudniowe
• „Hipopotam lubi błoto” – zabawa artykulacyjna z wykorzystaniem wiersza W. Chotomskiej. Nauczyciel czyta wiersz.
Hipopotam lubi błoto
-
Hipopotam jest istotą,
która bardzo lubi błoto.
-
Tak powiedział hipopotam i od razu – chlup! – do błota.
Tygrys się po klatce miota: – Hipopotam? Chlupopotam!
Chlupnął błotem naokoło i zabłocił całe ZOO!
Spojrzał kojot na kojota: – Hipopotam? Chlapopotam!
Chlapnął błotem na kojoty, więc weźmiemy go w obroty!
Sarnim wzrokiem patrzy sarna:
- Co on zrobił? Rozpacz czarna! Hipopotam? Chlupopotam!
Jak wyglądam? Jak sierota! Co on zrobił z biednej sarny?
Mnie jest nie do twarzy w czarnym!
Struś ogonem trzęsie strusim:
-
On zapłacić za to musi! Hipopotam? Chlapobłotam!
Pióra mam na wagę złota, moje pióra warte krocie, a te pióra całe w błocie!
Ryczą lwice z wszystkich klatek:
-
Dzieci mamy piegowate! Hipopotam? Piegobłotam!
Dzieci mają piegi z błota.
Przez te swoje głupie psoty zmienił lwiątka w oceloty!
Białe lamy w sukniach z lamy, na sukienkach liczą plamy:
-
Hipopotam? Plamobłotam! To chuligan i niecnota!
Splamił lamom suknie z lamy i jak teraz wyglądamy?
Płyną z oczu łzy żyrafie:
-
Szyi umyć nie potrafię… Hipopotam? Hipobłotam! Mam na szyi pełno błota.
Ile mydła się zużyje na tę strasznie brudną szyję.
Rozgniewały się kangury:
-
On nam zniszczył garnitury! Hipopotam? Hipopsotam!
Takie psoty to głupota! Na ubraniach mamy plamy, więc do sądu go podamy!
Siedzi w błocie hipopotam, chlupopotam, chlapopotam, chlapobłotam, chlupobłotam, plamobłotam, piegobłotam, hipobłotam, hipopsotam –
boi się wychylić z błota.
-
szyscy krzyczą, psioczą, płaczą, w całym zoo wielki zamęt,
a on wzdycha sobie z cicha:
-
Ciężko być hipopotamem! Bardzo ciężko być istotą, która lubi skakać w błoto… Wanda Chotomska
Po wysłuchaniu wiersza nauczyciel prowadzi krótką rozmowę. Przykładowe pytania:
-
Co lubi hipopotam?
-
Kogo zabłocił?
-
Które zwierzęta pogniewały się na niego?
-
Jak nazwały hipopotama? Nauczyciel głośno wypowiada nazwy: chlupopotam, chlapopotam, chlapobłotam, chlupobłotam, plamobłotam, piegobłotam, hipobłotam, hipopsotam, a dzieci powtarzają. W. Chotomska „Hipopotam lubi błoto”, Wydawnictwo KAW, Warszawa 1978
• „Spacer przez dżunglę” – zabawa ruchowa z podskokami. Nauczyciel układa woreczki i szarfy na przemian, wyznaczając trasę spaceru. Dzieci ustawiają się w szeregu. Nauczyciel mówi:
Będziemy przedzierać się przez dżunglę. Woreczki to kamienie, a szarfy to liany. Jeżeli natrafimy podczas spaceru na kamień, należy przeskoczyć przez niego na obu nóżkach, a jeżeli napotkamy lianę, to przeskoczymy przez nią na jednej nodze. Dzieci kolejno przechodzą trasę
