Scenariusz zajęć online dla grupy III – 09.04.2021r.
Opracowała: mgr Justyna Anielak
Grupa: III (5 i 6 –latki)
Temat dnia: ,,Sąsiad szpak’’
Czas trwania: 45 minut
Pomoce dydaktyczne:
Duże zdjęcie/obrazek szpaka, tamburyn, sztuczne piórko.
Przewidywane osiągnięcia:
Dziecko:
-wypowiada się zdaniami rozwiniętymi,
-omawia wygląd i zwyczaje szpaka,
-aktywnie uczestniczy w ćwiczeniach gimnastycznych.
Przebieg zajęć głównych:
Zajęcie 1
Karta pracy, cz. 3, s. 69.Rysowanie po śladach linii – od zdjęć dorosłych ptaków do ich potomstwa. Nazywanie ptaków. Oglądanie piór wybranych ptaków – bociana, wilgi, kukułki, czajki.
Zajęcia 2
Słuchanie opowiadania Małgorzaty Strękowskiej-Zaremby Sąsiad szpak.
•Zapoznanie z wyglądem szpaka.
Pomoce: duże zdjęcie/obrazek szpaka
Dziecko wskazuje na zdjęciu części ciała świadczące o tym, że szpak to ptak. Omawia wygląd szpaka (pióra mieniące się kolorami tęczy, z brązowymi kreskami).Szpaki są przedsiębiorcze, ciekawskie, towarzyskie. Wszystko robią szybko i zdecydowanie. W gniazdach mają zioła, które chronią je przed pasożytami. Śpiewając, wydobywają różne dźwięki, najczęściej te zasłyszane, np. dźwięki klaksonów samochodów. Każdy z nich ma swoją charakterystyczną pieśń. Zjadają dżdżownice, mrówki i różne robaki z ziemi, spod kamieni. Lubią też dojrzałe owoce, np. czereśnie.
•Słuchanie opowiadania Małgorzaty Strękowskiej-Zaremby Sąsiad szpak.
Dziecko słucha opowiadania:
Olek, Ada i rodzice przyjechali do dziadków w odwiedziny i zostali na cały weekend. Ada była zachwycona. Dostała nowy dzwonek do roweru w kształcie rumianego jabłuszka i musiała go wypróbować. Natychmiast! Jeździła dookoła ogrodu dziadków i dzwoniła zawzięcie. Sprawiało jej to ogromną radość. Wprawdzie rodzina zatykała uszy, ale co tam. Wreszcie Olek nie wytrzymał.– Na kogo dzwonisz? – spytał.– Na przechodniów. Ostrzegam ich, że jadę – odpowiedziała rozpromieniona Ada. – Ja nie mogę! Tu nie ma żadnych przechodniów – wykrzyknął ogłuszony Olek. Ada wzruszyła ramionami, jednak wreszcie przestała dzwonić.– Jak dobrze – westchnęli dziadkowie, rodzice i cztery ogrodowe myszy.– Cisza, aż dzwoni w uszach – roześmiał się dziadek. – Teraz mogę przedstawić wam nowego sąsiada. – Zaprowadził Adę i Olka w odległą część ogrodu. Tu, na pniu wysokiej brzozy, powiesił kilka dni wcześniej budkę lęgową dla ptaków. – Zachowajcie ciszę. Wkrótce go zobaczycie – szepnął.Już po chwili dzieci zauważyły nadlatującego od strony sadu ptaszka. Krótki prostokątny ogon sprawiał, że w locie wyglądał jak czteroramienna gwiazda. Usiadł na gałęzi brzozy, ale z daleka od budki. Dzieci mogły mu się przyjrzeć uważnie. Czarne skrzydła mieniły się w wiosennym słońcu zielenią i fioletem. W ostro zakończonym dziobie trzymał źdźbło zeschłej trawy. Rozglądał się na wszystkie strony. Olek i Ada aż wstrzymali oddechy, aby go nie spłoszyć. Ptak upewnił się, że nic mu nie grozi, i przefrunął do budki.– Rozpoznaliście tego pana? – spytał dziadek.– Pewnie. To pan szpak – odpowiedział bez wahania Olek.– Pani szpak też osiedli się w budce? – spytała Ada.– Oczywiście. Pan szpak wije gniazdo dla pani szpakowej i dla małych szpaczków.– Będziesz miał bardzo dużo sąsiadów, dziadku – zauważył z uśmiechem Olek.– Zdaje się, że będą podobnie hałaśliwi jak Ada i jej dzwonek – szepnęła mama, która dołączyła do obserwatorów pracowitego szpaczka.– Szpet-szpet – zaśpiewał szpak i pomknął szukać materiałów na gniazdo. Wracał do budki wielokrotnie, przynosił pióra, korę, suche liście, mech, trawę.– Stara się – zauważyła Ada. Na to szpak zaskrzypiał jak stare deski w podłodze i jeszcze dodał: – Kuku, kuku! Olek i Ada zrobili wielkie oczy. Ze zdziwienia, naturalnie. Czyżby pan szpak stracił rozum? – Zapomnieliście, że szpaki potrafią naśladować różne głosy – przypomniał im dziadek, ubawiony zaskoczonymi minami wnucząt. Następnego dnia o świcie Ada zerwała się z łóżka z głośnym krzykiem:– Kradną mój rower! Wypadła na podwórko w rozpiętej kurtce zarzuconej na piżamę. Za nią wyskoczyli dziadkowie, rodzice i Olek. Wszystkich obudził wyjątkowo głośny dźwięk dzwonka, który zdobił rower Ady. Jakież było ich zaskoczenie, kiedy odkryli, że rower stoi bezpieczny w komórce, a jego dzwonek... milczy. Gdy przetarli zaspane oczy, zobaczyli na gałęzi topoli przy oknie pokoju, w którym spała Ada, pana szpaka. Nowy sąsiad dziadka naśladował dźwięk dzwonka niczym najzdolniejszy artysta. Zdziwił się na widok rodziny w komplecie.– Miau – miauknął jak kot i odleciał.– „Miau”, czy to po ptasiemu dzień dobry? – zastanawiała się babcia. Ada pomyślała, że to coś mniej przyjemnego.– Przepraszam, panie szpaku – szepnęła w stronę budki.Jak myślicie, dlaczego Ada przeprosiła szpaczka?
•Rozmowa na temat opowiadania.
−Dlaczego Ada jeździła na rowerze i dzwoniła?
−Kogo przedstawiał dziadek Olkowi i Adzie?
−Gdzie założył gniazdo szpak?
−Jakie odgłosy naśladował szpak?
−Dlaczego Ada myślała, że kradną jej rower?
−Kto głośno naśladował dźwięk dzwonka?
−Jakim dźwiękiem pożegnał szpak rodzinę?
•Podawanie zdrobnień i zgrubień do słowa szpak.
szpak – szpaczek, szpakunio...szpak – szpaczysko...
•Podawanie przykładów czynności, jakie może wykonywać szpak.
Dziecko podaje przykłady czynności. Rodzic pilnuje, żeby się nie powtarzały. Np. śpiewa, je, kąpie się (w sadzawce), karmi młode, fruwa, dziobie, buduje gniazdo...
•Ćwiczenia oddechowe – Wyścigi piórek.
Pomoce: sztuczne piórko (najlepiej gdyby były podobne do piór szpaka).
Zadaniem dziecka jest przedmuchanie piórek z jednej strony pokoju na drugą..
•Układanie zdań o szpaku (można odnosić się do opowiadania).
•Zabawa ruchowa – Wiosenne porządki
Pomoce: tamburyn
Dziecko porusza się po pokoju przy akompaniamencie tamburynu. Podczas przerwy w grze naśladuje wiosenne prace w ogrodzie, o których mówi Rodzic, np. grabimy suche liście; przekopujemy grządki; niesiemy wiadra ze śmieciami; sadzimy sadzonki; podlewamy kwiaty.
Zajęcia 3 Ćwiczenia gimnastyczne – zestaw nr 15
Rozwijanie świadomości własnego ciała.
• Wirujący bączek – dziecko ślizga się w kółko na brzuchu, a następnie na plecach.
• Chowamy się – w siadzie, przyciąga kolana do głowy, chowa głowę; rozprostowuje się do pozycji leżącej.
• Gorąca podłoga – biega z wysokim unoszeniem kolan.
• Na szczudłach – chodzi na sztywnych nogach.
• Ugniatamy podłogę – w leżeniu na plecach, wciska wszystkie części ciała w podłogę.
Zdobywanie pewności siebie i poczucia bezpieczeństwa w otoczeniu.
• Pogoń na kolanach – dziecko dobiera się w parę z Rodzicem, jedna osoba ucieka na kolanach, a druga je goni. Przy powtórzeniu zabawy następuje zmiana ról.
Rozwijanie umiejętności dzielenia przestrzeni z innymi przez ćwiczenia w parach: z biernym partnerem, przeciwko partnerowi, razem z partnerem.
• Przesuwamy partnera – dziecko leży przodem, Rodzic – poprzez chwycenie go za nadgarstki – stara się je przesunąć; potem zamieniają się miejscami.
• Dziecko w leżeniu tyłem-dziecko chwyta Rodzica za kostki nóg i stara się go przesunąć; potem zamieniają się miejscami.
• Prowadzimy niewidomego – dziecko zamyka oczy, Rodzic staje zwrócony twarzą do niego i podaje mu ręce; prowadzi dziecko z zamkniętymi oczami w różnych kierunkach, a ono się temu poddaje. Potem zamieniają się rolami.
• Przekładamy naleśnik – dziecko w leżeniu na brzuchu, przylega do podłoża; partner próbuje przewrócić je na drugą stronę; potem zamieniają się miejscami.
• Wstajemy razem – dziecko siedzi tyłem do Rodzica, złączeni plecami; próbują razem wstać, nie odrywając się od siebie.
Ćwiczenia kreatywne.
• Ilustrujemy muzykę ruchem – dziecko improwizuje ruchowo przy muzyce o zmiennym tempie.
Zajęcia 4
- Karta pracy, cz. 3, s. 70–71.
Liczenie żab. Wskazywanie dwóch takich samych par żab. Kolorowanie ich. Wyklaskiwanie podanego rytmu i powtarzanie tekstu za Rodzicem
- Karta pracy, cz. 3, s. 71.
Rysowanie szlaczków po śladach, a potem – samodzielnie
