Dodał: anna Data: 02/05/2020 - 11:43:38
Grupa 3

    Scenariusz zajęć on- line dla grupy III – 04.05.2020r.

     

    Opracowała: Anna Frankowska

    Grupa: III (4 i 5 –latki)

    Krąg tematyczny: Sekrety latających zwierząt

    Temat dnia.: Zwierzęta latające

     

    Przewidywane osiągnięcia:

    – dostrzega cechy wspólne dla zwierząt danego gatunku,

    – wzbogaca wiedzę i słownictwo na temat zwierząt latających,

    – dostrzega cechy budowy umożliwiające latanie,

     – uważnie słucha opowiadania,

    – wykazuje empatyczny stosunek do zwierząt,

     – wie, jak się zachować w sytuacji kontaktu z nieznanym zwierzęciem, dostrzega ewentualne zagrożenia.

    Przebieg zajęć głównych:

     „Czy to ptak, czy to ssak?” – zabawa dydaktyczna, doskonalenie umiejętności klasyfikacji zwierząt przez dostrzeganie wspólnych cech charakterystycznych dla poszczególnych gatunków. Wspólnie z dzieckiem oglądamy fotografie przedstawiające różne znane zwierzęta(zdjęcia  w załączniku). Następnie przedstawiamy krótką charakterystykę wybranych gromad: ssaków, ptaków, ryb oraz owadów: Ssaki (np. niedźwiedź, lew, tygrys, lampart, żyrafa, szympans, goryl, słoń, nosorożec, kangur, zebra, nietoperz, wilk, wieloryb, delfin, pies, kot domowy, koń, owca, świnka morska, królik) są karmione mlekiem matki, mają ciała porośnięte włosami lub futrem, oddychają płucami, utrzymują stałą temperaturę ciała niezależnie od temperatury otoczenia, wymieniają zęby mleczne na stałe, żyją głównie na lądzie. Ptaki (np. struś, mewa, pelikan, bocian, papuga, orzeł, sowa, kaczka, kura) mają ciała porośnięte piórami i skrzydła, latają, są jajorodne, ich jaja wymagają wysiadywania, odznaczają się osiadłym lub wędrownym trybem życia. Ryby (np. rekiny, łososie, płaszczki, barrakudy, mureny, amfipriony, pławikoniki) żyją w wodzie, pływają, są zmiennocieplne, ich skóra jest zwykle pokryta łuskami, mają płetwy (grzbietowe, ogonowe, piersiowe, brzuszne, odbytowe), oddychają skrzelami, w większości są jajorodne. Owady (np. komar, ważka, pszczoła, mrówka, motyl, biedronka, modliszka, mucha) w większości potrafią latać, mają z reguły skrzydła podwójne (oprócz mrówek), mają trzy pary odnóży, niektóre przechodzą metamorfozę (motyle, komary). Dzieci dzielą dostępne obrazki na gromady (zbiory): ssaki, ptaki, ryby, owady.

     

    Na karcie pracy dzieci pięcioletnie otaczają pętlami ryby i ptaki oraz ćwiczą spostrzegawczość, szukając brakujących elementów na rysunkach.

     „Karty pracy. Powietrze” Pięciolatki  s. 15, kredki

     

     „Zwierzęta latające” – prezentacja graficzna wybranych latających zwierząt: owadów, ptaków, ssaków, ryb; porównywanie wyglądu, cech budowy pod kątem możliwości latania. Wspólnie zastanawiamy  się: Co jest potrzebne do latania? Jak są zbudowane skrzydła u różnych zwierząt? Czym różnią się skrzydła bociana, pszczoły, biedronki i nietoperza? Czy latająca ryba ma skrzydła? Rodzic opowiada o latających rybach, zwanych inaczej „ptaszorami”, które dzięki płetwom piersiowym potrafią szybować w powietrzu nad wodą. Niektóre z nich zwane są czteroskrzydłymi, ponieważ mają duże płetwy piersiowe i duże płetwy brzuszne. Dzieciom pokazujemy zdjęcia zwierząt latających które umieściłam pod postem.

     Zabawa ruchowa-  naśladowanie wybranych zwierząt latających, np. bocianów, które lecą z szeroko rozpostartymi skrzydłami, brodzą po łące, wysoko podnosząc nogi, odpoczywają, stojąc na jednej nodze i starając się utrzymać równowagę. Następnie dzieci zmieniają się we wróbelki, które dopiero uczą się latać.

     

    „Gość” – wysłuchanie opowiadania W. Widłaka jako wstęp i zachęta do rozmowy o ptakach z najbliższego środowiska, udzielanie odpowiedzi na pytania związane z tekstem oraz swobodne wypowiedzi dzieci. Czytamy opowiadanie dzieciom:

    Gość

    Był ranek. Pies Pypeć leżał na swoim posłaniu. Obudziło go furkotanie. – Zaraz – powiedział Pypeć do siebie, nie otwierając oczu. – Właściwie tylko ptaki furkoczą. W naszym domu tylko Katastrofa jest ptakiem. Ale Katastrofa nie umie furkotać, bo ma za krótkie skrzydełka. Zresztą teraz śpi. Słyszę jej pochrapywanie. Więc… Pomilczał chwilę, rozmyślając. W końcu wciąż z zamkniętymi oczyma uśmiechnął się i powiedział: – Aha. Więc to niemożliwe, żeby w naszym domu coś furkotało. Po prostu mi się zdaje. Wtedy właśnie coś mu zafurkotało nad samą głową. Otworzył oczy. Obok zobaczył śpiącą wciąż Katastrofę, a tuż nad sobą, na półeczce – szarego ptaszka. Ptaszek wyglądał na przestraszonego. Przekrzywił główkę i wpatrywał się w Pypcia. – Hej – powiedział Pypeć. – To ty tak furkoczesz? Ptaszek jakby na to czekał. Natychmiast poderwał się w górę, odbił się od sufitu, potem od ściany, potem od drugiej ściany, a potem jeszcze parę razy powtórzył tę samą trasę. Furkotał przy tym nieprzytomnie. – Ojej – zmartwił się Pypeć. – Ciasno ci, co? A mnie się zawsze wydawało, że mamy takie wielkie mieszkanie. Ptaszek zafurkotał jeszcze raz. Trafił w lampkę, która spadła prosto na Katastrofę. Na szczęście nic im się obu nie stało, tylko Katastrofa przestała chrapać i wyskoczyła z łóżka. – Uwaga, lampy spadają! – zawołała trochę nieprzytomnie. Wtedy do pokoju wleciała mucha Bzyk-Bzyk i wszedł Pan Kuleczka. Ptaszek na ich widok natychmiast dał popisowy koncert furkotania. – To wróbelek! – zawołał Pan Kuleczka. – Bzyk-Bzyk, lepiej się schowaj! Zdaje się, że wróbelki bardzo lubią muszki. Zgrabnym ruchem podsunął Bzyk-Bzyk słoik, a gdy tam wleciała, zakręcił go przykrywką z dziurkami i odstawił. – Jak wróbelki lubią muszki, to dlaczego pan zamyka Bzyk-Bzyk? – zaprotestowała Katastrofa. Wróbelek latał to tu, to tam, a wszyscy usiłowali nadążyć za nim oczyma. Nawet Bzyk-Bzyk zza słoikowej szyby. – Sprawa jest poważna – powiedział Pan Kuleczka. – Zaraz zobaczycie. I zaprowadził ich do kuchni. – Tędy wleciał – wyjaśnił Pan Kuleczka, pokazując uchylone okno. Ale wszyscy patrzyli na podłogę. Leżały tam obrazki, które jeszcze wczoraj wisiały na ścianie, pudełka z przyprawami, które jeszcze wczoraj stały na półeczkach, książki kucharskie, papiery i mnóstwo innych rzeczy, które wzięły się nie wiadomo skąd. Wyglądało to gorzej niż kącik Pypcia i Katastrofy po całym dniu świetnej zabawy. – On na pewno nie zrobił tego specjalnie! – zawołała Katastrofa. – Oczywiście, że nie – powiedział Pan Kuleczka. – Tylko bardzo się boi, a tutaj jest mu okropnie ciasno. – Musimy go wypuścić – stwierdził stanowczo Pypeć. Wrócili do pokoju. Zamknęli drzwi, a Pan Kuleczka odsunął zasłony i otworzył szeroko okno. Zrobiło się trochę chłodno, ale nikt nie narzekał. Chodziło przecież o ważniejszą sprawę. Wróbelek najpierw nie bardzo wiedział, po co to wszystko. Ale gdy zaczęli wymachiwać rękoma, łapami i skrzydełkami (co tam kto miał), zafurkotał krótko i zaraz był za oknem. – Szkoda, że się z nami nie pożegnał – powiedziała Katastrofa.

    – A mnie się zdaje, że słyszę jeszcze jego furkotanie – zdziwił się Pypeć. Katastrofa przez chwilę nasłuchiwała, a potem krzyknęła: – Jakie tam furkotanie! Zapomnieliśmy o Bzyk-Bzyk! I wszyscy rzucili się wypuszczać Bzyk-Bzyk ze słoika. Czekało ich jeszcze mnóstwo sprzątania, ale byli bardzo zadowoleni. Niejeden rycerz z bajki mógł im pozazdrościć. Dzień ledwo się zaczął, a im już się udało uwolnić aż dwie osoby!

    W. Widłak „Gość” [w:] „Pan Kuleczka. Skrzydła”, Media Rodzina, Poznań 2003, s. 3–7

     

    Rodzic rozpoczyna rozmowę kierowaną na temat treści opowiadania. Może zadawać pytania: Jakie wydarzenie miało miejsce w domu Pana Kuleczki? Dlaczego Bzyk-Bzyk schowała się

    do słoika? W jaki sposób Pan Kuleczka uwolnił wróbelka? Jakie znasz gatunki ptaków, które przylatują na parapet twojego pokoju? Czy można więzić dzikiego ptaka w pokoju? Dzieci odpowiadają zgodnie z biegiem wydarzeń w opowiadaniu lub udzielają swobodnych odpowiedzi związanych z własnymi doświadczeniami. Rodzic wskazuje właściwe sposoby postępowania w sytuacji, gdy napotka się zwierzę potrzebujące pomocy. Przestrzegamy przed pochopnym dotykaniem nieznanych zwierząt, ponieważ niektóre z  nich mogą być nosicielami chorób,  np. nietoperze. Wyjaśniamy, że przestraszone zwierzę, broniąc się, może zaatakować. Uświadamiamy też, że dzieci same nie powinny decydować o formie i potrzebie pomocy, tylko jak najszybciej muszą zawiadomić osobę dorosłą. Opowiadamy o azylach dla ptaków, w których specjaliści, weterynarze udzielają im fachowej pomocy.

     

    A w linku przesyłam  film do obejrzenia o ptasim azylu :

    https://www.youtube.com/watch?v=KYwn_M_iwqs
    podział zwierząt: ssaki ssaki1  owady ptaki  ryby
    ptaszor  bocian  biedronka  nietoperz  pszczoła

     

    Dokumenty - rekrutacji

       

    Galeria

    

    Polecamy