Scenariusz zajęć online dla grupy III –11.05.2020r.
Opracowała: Anna Frankowska
Grupa: III (4 i 5 –latki)
Krąg tematyczny: Opowieści czterech wiatrów
Temat dnia Skąd się bierze wiatr?
Przewidywane osiągnięcia:
– konstruuje wiatrak z papieru według wzoru,
– dostrzega zależność między siłą podmuchu a szybkością kręcenia się wiatraka,
– potrafi określić, czy w przedstawionej na obrazku sytuacji wieje wiatr
– odczytuje graficzną prezentację kierunków wiatru oraz doskonali orientację na globusie w odniesieniu do stron świata,
– wskazuje lewą i prawą stronę swojego ciała,
– uczestniczy w działaniach badawczych, przestrzegając zasad bezpieczeństwa.
Przebieg zajęć głównych:
„Co może robić wiatr?” – rozwiązanie zagadki słownej, zabawa konstrukcyjna i badawcza, dostrzeganie wpływu podmuchu powietrza na szybkość kręcenia się wiatraków oraz ćwiczenie spostrzegawczości( „Karty pracy. Powietrze” Pięciolatki s. 21 ). Rodzic zadaje zagadkę, zachęcając dzieci do odpowiedzi i do rozmowy odnoszącej się do dotychczasowej ich wiedzy i doświadczeń na temat wiatru.
Jeżeli go nie ma
– Listek ani drgnie,
A gdy mocno dmuchnie
– Wielkie drzewa gnie.
Zbigniew Dmitroca „Zagadki wesołej gromadki”, Świat Książki, Warszawa 2008
Dzieci znajdują rozwiązanie zagadki. Następnie rodzic proponuje dzieciom wykonanie prostych wiatraczków z kwadratowych kartoników i ćwiczenia obrazujące, jak zachowują się wiatraczki pod wpływem podmuchów wywoływanych przez urządzenia takie jak suszarka do włosów czy wentylator. Dzieci samodzielnie dmuchają na wiatraczki z różną siłą, wprawiając w ruch ich ramiona. Na koniec dzielą się wnioskami z obserwacji i łączą wiatraczki z ich cieniami na karcie pracy.
„Róża wiatrów” – słuchanie wiersza L.J. Kerna „Cztery wiatry” jako wstęp do rozmowy, pokaz graficznej prezentacji kierunków wiatru w odniesieniu do stron świata z wykorzystaniem globusa. Rodzic czyta wiersz:
,, Cztery wiatry ‘’
Cztery wiatry
Z czterech stron świata
Bez najmniejszego powodu
Stanęły do zawodów.
Wystartujemy, jak tylko zadnieje,
I zobaczymy, kto szybciej wieje.
Na znak dany przez Słońce
Ruszyły jak cztery zające,
Zające okropnie wyjące.
Południowy z południa,
Północny z północy,
Zachodni z zachodu,
A wschodni ze wschodu.
Miał wygrać ten, co pierwszy
Pojawi się w środku,
Emocje więc były wielkie,
Jak w totolotku.
Skończyło się jednak bardzo niemiło,
A to dlatego, że wiały z jednakową siłą.
Bo każdy z wiatrów przez cały czas
Dął do utraty tchu,
Na pełny gaz.
Wpadły na metę z czterech stron jednocześnie
I zderzyły się,
I potłukły się bardzo boleśnie.
Teraz każdy ma guzy i potworne siniaki...
Poznaje się je po tym,
Że bardzo jęczy wiatr taki.
Ludwik Jerzy Kern „Cztery wiatry” [w:] „Wiersze pod choinkę”, KAW, Warszawa 198
Po przeczytaniu wiersza rodzic prezentuje globus lub mapę świata wskazuje i nazywa kierunki świata. Zawiesza na tablicy tzw. różę wiatrów, odczytuje nazwy kierunków w języku angielskim: nord, west, south, east. Jednocześnie krótko charakteryzuje wiatry wiejące z poszczególnych kierunków. Uświadamia dzieciom, że kierunek wiatru decyduje o pogodzie i napływających masach powietrza ciepłego, zimnego lub o umiarkowanej temperaturze. W zależności od kierunku, z jakiego wieje, wiatr niesie ze sobą masy powietrza określonego typu, np. wiatr północny znad morza jest wilgotny i chłodny – zimą przynosi opady śniegu, a latem – deszczu (podobnie jak zachodni). Natomiast wiatr z południa jest zazwyczaj ciepły i suchy, podobnie jak wschodni, kontynentalny – latem gwarantuje wysokie temperatury, upały i dobrą pogodę, zimą zaś mróz i niebo bez opadów. Nauczyciel zachęca dzieci do opracowania prezentacji pogodowej dla własnego regionu na bieżący dzień z symbolicznym obrazowaniem czynników pogodowych.
Pomoce:, róża wiatrów, mapa, globus, ( ilustracje w zdjęciach).
„Z której strony wieje?” – zabawa ruchowa doskonaląca orientację w przestrzeni i w schemacie ciała, utrwalenie umiejętności rozpoznawania i określania kierunków. Dzieci stoją w rozsypce. Każde trzyma w ręku chorągiewkę. Rodzic opowiada o wietrze wiejącym w różnych kierunkach: raz w prawą, raz w lewą stronę. Zadaniem dzieci jest zilustrowanie ruchem słów prowadzącego i przełożenie chorągiewki do odpowiedniej ręki, prawej albo lewej. Po kilkukrotnym powtórzeniu i właściwym reagowaniu na komendy dzieci określają kierunki wiatru na karcie pracy na podstawie rysunków drzew.
Karty pracy. Powietrze” Pięciolatki s. 21 ćw. 2
Karta pracy. Powietrze. Czterolatki s. 8
Pomoce: chorągiewki, chusta , chusteczka higieniczna
„Powietrze i woda” – zabawy badawcze, obserwacja zachowania się powietrza w wodzie w różnych sytuacjach badawczych i próba formułowania wniosków. Z uwagi na duże zagrożenie pochlapaniem, wylaniem, zamoczeniem zaleca się przeprowadzić zabawy w ogrodzie. Dajemy dzieciom kubeczki z wodą i słomki do napojów. Dzieci dmuchają z różnym natężeniem przez słomki. Obserwują, że powietrze w formie bąbelków unosi się pionowo do góry. Rodzic zwraca się do dzieci z pytaniem problemowym: Co zrobić, by zatrzymać powietrze w wodzie? Czy uda się połączyć trwale wodę z powietrzem? Zwraca uwagę na zjawisko fizyczne, kiedy odpowiednio małe cząsteczki powietrza dostają się do wody lub innej cieczy, powodując, że przezroczysta woda wydaje się biała, np. jak to się dzieje w przypadku wodospadów. Następnie dajemy dziecku zestaw badawczy:
– miseczkę, białko kurze (jajka przed rozbiciem sparzyć wrzątkiem), rękawiczki jednorazowe, trzepaczkę;
– miseczkę, tężejącą galaretkę, rękawiczki jednorazowe, trzepaczkę;
– łagodny płyn do prania, rękawiczki jednorazowe, wodę w misce;
– płyn do mycia naczyń, rękawiczki jednorazowe, wodę w misce.
Zadaniem dziecka jest zatrzymanie powietrza w płynie. Dzieci oglądają efekty swoich działań i wyciągają wnioski.
Pomoce: kubeczki jednorazowe, słomki do napojów, woda, miseczki, trzepaczki, jajo, rozpuszczona galaretka, rękawiczki jednorazowe, płyn do mycia naczyń, płyn do prania.
mapa świata
róża wiatrów
