Scenariusz zajęć online dla grupy III –15.05.2020r.
Opracowała: Anna Frankowska
Grupa: III (4 i 5 –latki)
Krąg tematyczny: Opowieści czterech wiatrów
Temat dnia Dzień wiatru
Przewidywane osiągnięcia:
– potrafi dobrać elementy stroju, aby odzwierciedlić charakter postaci,
– wykonuje improwizacje ruchowo
-taneczne do muzyki,
– uważnie słucha opowiadania i trafnie odpowiada na pytania dotyczące jego treści,
– poznaje przykłady roślin i zwierząt, których wygląd podczas rozwoju ulega przemianie,
– doskonali sprawność manualną podczas kreślenia po śladzie.
Przebieg zajęć głównych:
„Taniec wiatrów” – zabawy ruchowe i taneczne, doskonalenie orientacji w przestrzeni i płynności ruchów. Rodzic najpierw daje dziecku szyfonowe chustki. Proponowany utwór ma budowę ABB1. Część A składa się z dwukrotnie powtórzonego krótkiego tematu. Podczas pierwszego pojawienia się tematu dzieci naśladują ruchy dorosłego, np. kołysanie chustką na boki, podnoszenie i opuszczanie chustki, przekładanie chustki z ręki do ręki, obroty wokół własnej osi. Podczas powtórzenia tematu (0:26) improwizują ruch do muzyki. Na początku części B (0:48) wszyscy tworzą koło wiązane, trzymając prawą ręką swoją chustkę, a lewą koniec chustki rodzica, i poruszają się w prawą stronę. Na sygnał rodzica (np. 1:10) następuje zmiana kierunku ruchu. Podczas części B1 (1:21) dzieci ponownie poruszają się, dopasowując ruch do muzyki. Następnie nauczyciel rozdaje szarfy w dwóch kolorach. Dzieci zakładają je na skos, na jedno ramię, i dobierają się w pary (dziecko z czerwoną szarfą i z szarfą żółtą). Rodzic prezentuje piosenkę „Wścibski wiatr”. Do każdej zwrotki i części instrumentalnej dzieci wykonują podobny układ ruchowy. Podczas zwrotki wszyscy maszerują w kole wiązanym w prawą stronę, w połowie zwrotki zmieniają kierunek. Podczas części instrumentalnej w parach wykonujemy cztery małe kroki do tyłu, oddalając się od siebie, a następnie cztery kroki do przodu, zbliżając się. W drugiej połowie części instrumentalnej stykamy się prawymi dłońmi na wysokości ramienia (jak w tańcu dworskim) i obracamy się do końca tej części.
Pomoce: „Menuet” II Suita „Arlezjanka” G. Bizeta nr 27 i „Wścibski wiatr” nr 17 ; link do utworu: https://www.youtube.com/watch?v=9ew5Ux7g_UQ
„W roli głównej mlecz” – słuchanie opowiadania W. Widłaka oraz zabawy badawcze z mleczami, zapoznanie z właściwościami popularnej rośliny zielarskiej, poznanie przykładów roślin i zwierząt, które radykalnie zmieniają wygląd podczas rozwoju. Rodzic czyta dzieciom opowiadanie jako zachętę do rozważań na temat popularnej rośliny. Dmuchawce – Skąd się biorą dmuchawce? – zapytał pies Pypeć, nabrał powietrza i dmuchnął. Biała delikatna kulka przed jego nosem rozpadła się na mnóstwo parasolków. Parasolki uniosły się nad łąkę i poszybowały, niesione niewidzialną siłą. – Wiadomo! – zawołała kaczka Katastrofa. – Dmuchawce biorą się z dmuchania! Podskoczyła i spróbowała złapać któryś z latających parasolków, ale jej się nie udało.– Akurat! – uśmiechnął się Pypeć. – Gdyby brały się z dmuchania, wszędzie byłoby ich pełno, i to przez cały rok. Wystarczyłoby dmuchnąć. A widziałaś kiedyś dmuchawiec zimą? Katastrofa przestała skakać i zastanowiła się przez chwilę. – Nie widziałam… – wymruczała. – Ale zimą jest śnieg, a śnieg jest biały i dmuchawce też, więc może dlatego wtedy ich nie widać. Pypeć pokręcił głową. – Ja jestem biały, a zimą i tak mnie widać – powiedział. – Tu musi chodzić o coś innego. Dmuchnął mocno na ażurową kulkę i w powietrzu znów przybyło latających parasolków. Katastrofa pobiegła za nimi, dmuchając ze wszystkich sił. Mucha Bzyk-Bzyk, która dotąd przechadzała się leniwie po uchu Pana Kuleczki, poleciała za nią. Nie mogła zbyt mocno dmuchać, ale za to ścigała się z białymi parasolkami. Pypeć sturlał się z kraciastego koca na zielonożółtą łąkę i spojrzał w górę. Niebo było prawie białe i na tym tle parasolki zniknęły. Pypeć nie zdążył się nad tym dobrze zastanowić, gdy tuż nad nim pojawiło się coś żółtopomarańczowego i zdyszanym głosem powiedziało: – Już wystarczy! Musimy zapytać Pana Kuleczkę! Pan Kuleczka nie był daleko. Leżał na kraciastym kocu i wyplatał z trawy pajączka dla Bzyk-Bzyk. – Dmuchawce? – powtórzył, gdy usłyszał pytanie zadane chórem przez Katastrofę i Pypcia. Sięgnął za koc, zerwał jeden z żółtych kwiatków i wyjaśnił: – Dmuchawce biorą się stąd! Katastrofa podbiegła bliżej. – Są schowane? – zawołała. – Gdzie? Ale zanim zdążyła dobrze się przyjrzeć kwiatkowi, Pan Kuleczka złapał ją i przytulił. – Niezupełnie – powiedział. – To właśnie te żółte kwiatki rosną, rosną, a w końcu zmieniają się w dmuchawce. Katastrofa otworzyła szeroko oczy. – Naprawdę można się aż tak bardzo zmienić? – zapytała. Pypeć przypatrywał się na zmianę puchatym białym kulkom i strzępiastym żółtym kwiatkom. W końcu zerknął na Pana Kuleczkę. Sam nie wiedział, co ma o tym myśleć. Pan Kuleczka nie patrzył ani na żółte kwiatki, ani na białe kulki. Patrzył na Katastrofę, Pypcia i Bzyk-Bzyk. – Można się zmienić, można – pokiwał głową. – Wy też kiedyś urośniecie i się zmienicie… – W dmuchawce?! – zawołała Katastrofa. Pan Kuleczka roześmiał się głośno. – Nie! – powiedział. – W dmuchawce na pewno nie. Ale jestem pewien, że będziecie latać wysoko. Jak dmuchawce. Albo i wyżej. Pypeć chciał jeszcze dopytać Pana Kuleczkę, w co się zmienią z Katastrofą, ale w tym właśnie momencie Katastrofa dmuchnęła mu prosto w nos, więc nie zdążył, tylko pobiegł za nią. W końcu – pomyślał – kiedyś oboje i tak się tego dowiedzą…
Wojciech Widłak W. Widłak „Dmuchawce” [w:] „Pan Kuleczka. Radość”, Media Rodzina, Poznań 2012, s. 22–25
Po wysłuchaniu opowiadania zadajemy pytania dotyczące treści:
Czym na łące bawili się kaczka Katastrofa i pies Pypeć?
Nad czym zastanawiał się pies Pypeć?
Dlaczego parasolki dmuchawców czasami były niewidoczne?
Jak wyjaśnił zagadkę Pan Kuleczka?
Rodzic zachęca dzieci do dzielenia się wiadomościami na temat mniszka lekarskiego – popularnie zwanego mleczem. Rozdajemy im rozczłonkowane rośliny, lupy, a także rękawiczki jednorazowe (z uwagi na sok, który plami dłonie i ubrania). Dzieci badają roślinę, dzielą się spostrzeżeniami, formułują wnioski. Rodzic szereguje wiedzę, uściśla pojęcia, wzbogaca o dodatkowe informacje: Mniszek pospolity ma płatki zrośnięte, jasnożółte lub złocistożółte. Osiągając dojrzałość, zmienia się w kulisty dmuchawiec. Dmuchawiec tworzy puszystą kulę, która składa się z niewielkich, parasolowatych aparatów lotnych. Mogą być one przenoszone na bardzo dalekie odległości. Korzeń mniszka jest gruby i długi, prosty, tworzy rozgałęzienia tylko w kamienistej glebie. Łodyga jest pusta w środku, liście są podłużne i lśniące. Przez środek liścia biegnie główna żyła mleczna z mlecznym sokiem. Roślina kwitnie od kwietnia do sierpnia, jest zapylana przez owady. W uprawach rolnych, w sadach i ogrodach jest uciążliwym chwastem. Poza tym występuje też na nieużytkach, trawnikach i łąkach. Jest rośliną leczniczą. Z młodych, surowych liści można przyrządzać sałatkę wiosenną. Wywar z gotowanych kwiatów mniszka po dodaniu dużej ilości cukru zamienia się w syrop o barwie, konsystencji i smaku zbliżonym do miodu, tzw. miodek majowy. Świeża roślina stanowi też pożywienie dla zwierząt hodowlanych. W podsumowaniu rozmowy mówimy : Kwiat mniszka zmienił się w dmuchawiec – czy znacie w przyrodzie coś takiego, co podczas rozwoju również zmienia się nie do poznania? Tu pomagamy dzieciom wskazywać przykłady ze świata roślin i zwierząt, np. kijanka zmieniająca się w żabę, larwa zmieniająca się w motyla, kwiat zmieniający się w owoc. Na koniec stawiamy pytanie otwarte: Powiedzcie, czy wy również zmienicie się nie do poznania?
Pomoce:, okazy mniszka lekarskiego, lupy, rękawiczki
„Mniszek lekarski” – ćwiczenia grafomotoryczne, doskonalenie sprawności manualnej (karta pracy). Dzieci rysują po śladzie na karcie pracy mniszek lekarski. Nazywają części rośliny i kolorują obrazek.
„Karty pracy. Powietrze” Pięciolatki s. 26
Dzieci czteroletnie: karta pracy w zdjęciach.
