Logo ZDZ

Temat dnia : PRZYJACIELE

PRZEBIEG DNIA

I. ZAJĘCIA PORANNE

• „Miś z laleczką” – zabawa orientacyjno-porządkowa.

Dzieci stoją w sali. Nauczyciel dzieli je na misie i laleczki,

przyklejając charakterystyczne emblematy postaci. Kiedy prowadzący improwizuje na pianinie (dobrze brzmią dźwięki grane na czarnych klawiszach) lub na dzwonkach niskie dźwięki, poruszają się „misie”. Gdy

dzieci usłyszą wysokie dźwięki, „misie” nieruchomieją, a ożywają „laleczki”. Kiedy nauczyciel będzie grał wysokie i niskie dźwięki na zmianę, jest to sygnał, że „misie” łączą się w pary z „laleczkami” i maszerują w kółku.

dzwonki lub pianino, emblematy lalek i misiów

• „Dwaj przyjaciele” – wysłuchanie opowiadania H. Bechlerowej będącego punktem wyjścia do rozmowy

o przyjaźni. Dzieci siedzą wokół nauczyciela, który czyta opowiadanie.

Dwaj przyjaciele

Kaczorek Kwak bardzo chciał mieć przyjaciela.

– A jaki ma być ten twój przyjaciel? – pyta ciekawie kogucik Filon.

– Wierny. To musi być najwierniejszy przyjaciel.

– Nie wiem, co to znaczy „wierny”, wytłumacz mi – prosił Filon.

– Wierny, to znaczy, że jak mnie napadnie wilk, to przyjaciel mnie obroni.

– A jeżeli jego napadnie wilk albo inny zwierz?

– To ja go wtedy obronię.

Kogucik zamyślił się.

– To ja będę twoim przyjacielem, chcesz?

– Chcę. I nie opuścisz mnie nigdy?

– Nigdy! A jeżeli znajdę smacznego robaczka w wodzie, to ci dam.

– A ja gdy znajdę ziarenko w ziemi lepsze od innych, to na pewno będzie dla ciebie.

Wzięli się pod skrzydła i wszędzie chodzili razem. Cokolwiek kogucik powiedział, kaczorek mu zaraz przytakiwał:

– Tak, tak, tak!

– Nigdy się nie rozłączymy? – pytał Filon.

– Nigdy! – odpowiadał kaczorek.

– Nigdy! – powtarzał kogucik.

Jednego ranka, trzymając się pod skrzydełka, opowiadali sobie rożne ciekawe historie.

A tu wyrwał się z budy Fik. Zaszczekał, zawarczał i goni przyjaciół, aż biało na drodze od kurzu! Pędził ich

drogą, pędził ich łąką, aż nad staw. Kwak pierwszy zobaczył wodę.

– Ratujmy się – krzyknął i chlup! do wody.

A kogucik? Kogucik pływać nie umiał. Dopadł go Fik, potarmosił mu skrzydła, nastraszył szczekaniem i wrócił

do budy.

Kwak już wyszedł z wody i otrzepał pióra.

– Ach, kaczorku kochany, przed wilkiem miałeś mnie bronić – skarżył się kogucik.

Zawstydził się Kwak.

– Tak, tchórz jestem. Ale bo też ten Fik szalał tak, że zupełnie głowę straciłem! Ale na drugi raz będzie inaczej.

Na drugi raz Fik wyglądał z budy, patrzył na kury i kurczaki i mruczał zły:

– Kwacze to, gdacze, rozumu za grosz nie ma! Przepędzę!

A właśnie Kwak i Filon przechadzali się w wielkiej przyjaźni. Puścił się za nimi Fik. Kurz się wzbił do góry, frunęło

do góry kogucie pióro, kaczorek trzepotał skrzydłami i uciekał.

Ale na krótkich nóżkach niedaleko uciekł.

Kogucik dopadł płotu.

– Ratujmy się! – krzyknął i już był na płocie.

Z płotu skoczył na dach szopy. Tu Fik go nigdy nie doścignie. A Kaczorek? Kaczorek nie umiał fruwać na płot. Zapędził

go Fik aż w pokrzywy, nastraszył i wrócił zziajany do budy. Kogucik sfrunął z dachu. Kaczorek pokiwał głową.

– Przed wilkiem miałeś mnie ratować, a tymczasem…

– Ach, bo ten Fik takie szalone psisko! Tyle hałasu narobił, aż straciłem głowę! Ale na drugi raz…

Na drugi raz może Kwak nie ucieknie do wody, może Kogucik nie frunie na dach.

Helena Bechlerowa

Po wysłuchaniu opowiadania dzieci z pomocą nauczyciela oceniają zachowanie przyjaciół i próbują odpowiedzieć

na pytanie: Czym jest przyjaźń? Po części literackiej nauczyciel może pokazać obrazki przedstawiające

różne znane bajkowe postacie. Zadaniem dzieci będzie połączenie przyjaciół z ekranu lub literatury w pary,

np. pszczółka Maja i Gucio.

• „Taniec z misiem” – pląsy przy muzyce tanecznej z misiami. Nauczyciel rozdaje dzieciom misie, które chciałyby

się nauczyć tańczyć. Prosi, by dzieci przywitały się z pluszowymi przyjaciółmi, przedstawiły się i zaprosiły ich do tańca. Prowadzący na początku pokazuje różne ruchy w tempie dopasowanym do muzyki: podskoki, falowanie, obroty, podnoszenie i opuszczanie maskotek, a dzieci wraz z misiami je naśladują. Później kroki zależą od inwencji dzieci. Na koniec każdy może zaprezentować, jak tańczy jego pluszowy przyjaciel.

CD Utwory – „Cha-cha-cha” (nr 66), „Walc” F. Poulenca

• „Włoska pizza” – ćwiczenie sprawności manualnej na karcie pracy, rysowanie ołówkiem wykropkowanego

wzoru, kolorowanie.

Dzieci rysują kształt pizzy po śladzie, łącząc kropki. Kiedy wykonają tę część pracy, nauczyciel może zapytać, z jakich produktów powstała ta pizza. Dzieci mogą opowiedzieć, jaką pizzę lubią najbardziej.

Na zakończenie kolorują cały obrazek.

„Karty pracy” – karta 58., kredki

• „Masażyk misia” – zabawa relaksacyjna.

Po wyczerpującym tańcu każde dziecko kładzie swojego misia na podłodze i wykonuje mu masażyk. Nauczyciel mówi, którą część ciała masujemy misiowi, i zwraca uwagę

na delikatny dotyk. Zabawie towarzyszy muzyka relaksacyjna.

CD Utwory – „Leśna kołysanka”

II. ZAJĘCIA GŁÓWNE

• „Ja i mój przyjaciel” – rysowanie portretów kredą na chodniku lub patykiem po udeptanym piasku.

Zanim dzieci zaczną rysować, nauczyciel prosi, by siadły w parach naprzeciwko siebie i pokazały po kolei wszystkie części głowy: oczy, brwi, nos, usta, uszy, włosy. Zwraca uwagę na ich indywidualny wygląd: kolor, długość oraz na rozmieszczenie części, np. nos jest na środku, usta są pod nim. Wyjaśnia również, na czym polega malowanie portretu. Pokazuje kilka prostych prac z najstarszej grupy. Następnie prosi, aby jedno z dzieci wzięło do ręki kredę, a drugie pozowało do portretu. Po ukończeniu pierwszego dzieła zamieniają się rolami.

kreda lub patyk, portrety narysowane przez starszaków

• „Wycieczka” – utrwalenie zabawy ruchowej, śpiewanie piosenki przy akompaniamencie wybranych instrumentów

perkusyjnych.

Dzieci siedzą na podłodze przed nauczycielem i śpiewają piosenkę. Podczas refrenu klaszczą na pierwszą miarę taktu na słowa: Tra. Następnie nauczyciel prezentuje wybrane instrumenty perkusyjne:

bębenek, klawesy i talerze. Dłużej omawia brzmienie i sposób gry na talerzach, ponieważ instrument ten jest dzieciom mniej znany. Nauczyciel wybiera troje dzieci do zespołu instrumentalnego, który będzie wykonywał rytmiczny akompaniament do piosenki (puls ćwierćnutowy). W pierwszym i drugim takcie refrenu

na raz (słowa: Tra) grają: bębenek i klawesy. W trzecim takcie na raz (słowa: Tra) grają talerze. Przy powtórzeniu podobnie. Wszyscy śpiewają piosenkę przy akompaniamencie instrumentów.

CD Piosenka – „Wycieczka”

III. ZAJĘCIA POPOŁUDNIOWE

• „Zaufaj rękom” – zestaw ćwiczeń ruchowych według W. Sherborne w przedszkolnym ogrodzie.

Do ich wykonania nauczyciel zaprasza osobę dorosłą, która będzie asekurować dzieci w czasie zajęć.

1. „Wiatraczki” – zdobycie pewności siebie i orientacji w przestrzeni. Na sygnał nauczyciela, np. klaśnięcie,

dzieci obracają się wokół własnej osi.

2. „Skoczek” – nawiązanie kontaktu. Dzieci dobierają się w pary. Trzymają się za ręce, stojąc przodem do siebie.

Starają się jednocześnie skakać na obu lub na jednej nodze.

3. „Waga” – rozwijanie wzajemnych kontaktów. Dzieci stoją naprzeciwko siebie w parach. Trzymając się za ręce,

na przemian wykonują przysiady.

4. „Małpiątka” – rozwijanie zaufania do drugiej osoby. Nauczyciel przyjmuje pozycję na czworaka, dziecko siada

na jego plecach i łapie go rękami za szyję. Kiedy dziecko czuje się bezpiecznie, wtedy dorosły może delikatnie

wychylać się do przodu i do tyłu, a nawet zrobić kilka kroków. Drugi dorosły asekuruje dziecko.

• „Spacer po wąskiej dróżce” – zabawa równoważna.

Dzieci stoją „gęsiego”. Nauczyciel rozkłada równolegle do siebie dwie liny, tworząc ścieżkę o szerokości około 20 cm. Układa na niej różne drobne przedmioty. Zadanie polega na przejściu po wąskiej dróżce, tak aby z niej nie wypaść oraz nie uderzyć w przeszkodę