KTO ROŚNIE PO DESZCZU?
„Kroki i podskoki” – zabawa ruchowa.
Rodzic uderza miarowo w szklankę łyżeczką, dziecko spaceruje, stawiając spokojnie kroki. Kiedy zaczyna uderzać częściej wtedy zaczyna grać szybciej, dziecko zaczyna wykonywać podskoki. Gdy przestaje grać rodzic robi pauzę, dziecko szybko kuca.
„I ja też urosnę!”
Rodzic czyta dziecku opowiadanie, trzymając w ręku kukiełkę
lub pluszową zabawkę Misia Uszatka i odgrywa nią te kwestie, które w opowiadaniu mówi Miś.
I ja też urosnę!
W nocy spadał deszcz.
– Spójrz, Uszatku – powiedziała Zosia – jak wszystko wyrosło po deszczu. Rzodkiewka na grządce, trawy
i chwasty…
Uszatek przyglądał się trawkom, dziwił się i kręcił głową. A potem fikał na trawie koziołki. Nie zauważył, jak
nadpłynęła chmura i zakryła słońce. Dopiero gdy lunął rzęsisty deszcz, Uszatek zerwał się na równe nogi
i chciał biec do domu.
Ale pomyślał: „Pada deszcz, znów wszystko będzie rosnąć. To i ja urosnę po deszczu. Postoję na dworze. Chciałbym
być taki jak Duży Niedźwiedź z lasu…”.
Stanął niedźwiadek na środku trawnika.
– Rech, rech, rech – usłyszał koło siebie.
„To zielona żabka – pomyślał. – Ona chce też urosnąć…”.
Majowy deszcz trwał krótko.
Błysnęło słońce, zaświergotały ptaki, zalśniły na liściach srebrne kropelki. Miś stanął na czubkach łapek i zawołał:
– Zosiu, Zosiu, ja urosłem!
– Rech, rech, rech! – zaśmiała się żabka. – Jaki ty jesteś śmieszny, Misiu! Wcale nie urosłeś, za to strasznie zmokłeś…
Czesław Janczarski
Rozmowa z dzieckiem na temat opowiadania.
– Dlaczego trawa, rzodkiewka i chwasty urosły na grządce?
– Co robił Uszatek, kiedy zaczął padać deszcz?
– Dlaczego Miś pozostał na deszczu?
– Dlaczego żabka śmiała się z Misia?
– Jak myślicie, a co Wy możecie zrobić, aby urosnąć?
„Cicho lub głośno” – zabawa ruchowa.
Rodzic prosi, aby dzieci zamknęły oczy, stajemy za ich plecami.
Mówimy, że usłyszą teraz kroki ogromnych stop i małych stopek, a ich zadanie polega na odgadnięciu, kto idzie.
Po zagadkach w wykonaniu rodzica zagadki zadają dzieci.
Zabawę można rozszerzyć o demonstrowanie kroków i kroczków np. ciężki słoń – cicha myszka lub rodzic uderza raz mocno co oznacza wolne tempo, a następnie lekko, w szybkim tempie. itp
„Układanie w kolejności” – praca z „Wycinankami-składankami” s.41
Dzieci oglądają fotografie z „Wycinanek-składanek”. Zastanawiają się, ile lat mogą mieć dzieci na zdjęciach. Następnie starają się określić wydarzenia w życiu odnoszące się do przedstawionego wieku (np. 3 lata – początek przedszkola; 6 lat – początek szkoły;
10 lat – dalsza edukacja szkolna). Mogą też układać kartoniki z osobami od najniższej do najwyższej, od najmłodszej do najstarszej.
„Wycinanki-składanki” – Układanie w kolejności, nożyczki
„Tańcowały dwa Michały”– masażyk, zabawa relaksacyjna z tekstem.
Dziecko siedzi z rodzicem w parach, twarzami zwróconymi w jedną stronę, tak by jedna osoba mogła masować plecy drugiej. Rodzic przedstawia dziecku tekst i demonstruje ruchy masażyka.
Tańcowały dwa Michały
Tańcowały dwa Michały,
jeden duży, drugi mały.
Jak ten duży zaczął krążyć,
to ten mały nie mógł zdążyć.
Julian Tuwim
Dzieci rytmicznie przebierają palcami po plecach mamy/taty, zataczając jednym palcem duże koła,
a drugim szybciej małe koła.
„Małe i duże” – układanie obrazków parami.
Na tablicy w dwóch poziomych rzędach są zawieszone ilustracje
(w kolejności losowej) przedstawiające to samo, ale w dwóch rożnych rozmiarach wynikających z różnicy, np. krowa i ciele.
Rodzic mówi że wszystkie przedmioty na ilustracjach są Ci znane:
Przyjrzyj się, proszę, tym ilustracjom. Które obrazki można połączyć w pary? Dziecko podchodzi i wskazuje pasujące obrazki. Rodzic zwraca uwagę, aby dziecko ustawiło je w kolejności rosnącej, czyli np. najpierw mały miś, duży misiek. Kiedy wszystkie obrazki zostaną uporządkowane, podsumowujemy, wskazujemy na poszczególne pary obrazków i opisujemy je, np. Z małego szczeniaka wyrósł duży pies; Z małego kurczaka wyrosła duża kura;. Na koniec dodajemy: Z Was też wyrosną duzi, dorośli ludzie.
zdjęcia do zadania: 1 2 3 4 5
„Praczki” – zabawa naśladowcza.
Dzieci stoją w pokoju a środku rodzic mówi: W czasach, kiedy niebyło pralek, ludzie prali ubrania ręcznie. My będziemy teraz też prać w ten sposób. Róbcie tak jak ja. Następnie rodzic zaczynamy wykonywać ruchy jak przy praniu i wieszaniu ubrań. Dzieci naśladują ruch, mogą trzymając w rękach chusteczki higieniczne.
Piosenka – „Praczki”
