Scenariusz zajęć online dla grupy III – 12.04.2021r.
Opracowała: mgr Justyna Anielak
Grupa: III (5 i 6 –latki)
Temat dnia: ,,Uparty kogut”
Czas trwania: 45 minut
Pomoce dydaktyczne:
Karty pracy, grzechotka, kołatka, bębenek, zdjęcia/obrazki zwierząt, białe, niebieskie i czerwone kartoniki, kartoniki z literami ż, Ż, kartoniki z literami: u, b, r, y, a, n, t, e
Przewidywane osiągnięcia:
Dziecko:
• wypowiada się zdaniami rozwiniętymi,
• rozpoznaje i nazywa wybrane zwierzęta z wiejskiego podwórka,
• układa schematy i modele słów: żubry, Żaneta,
• rozpoznaje i nazywa poznane litery,
• rysuje po śladach rysunków.
Przebieg zajęć głównych:
Zajęcie 1:
Karta pracy, cz. 4, s. 3.
Rysowanie szlaczków po śladach, a potem – samodzielnie. Rysowanie po śladzie drogi kury
do kurnika.
Zajęcia 2.
Słuchanie opowiadania Małgorzaty Strękowskiej-Zaremby ,,Uparty kogut’
•• Wyjaśnienie znaczenia słowa uparty.
Rodzic pyta:
−− Kogo nazywamy upartym?
−− Czy zwierzęta też mogą być uparte?
−− Czy znacie takie zwierzęta?
•• Słuchanie opowiadania Małgorzaty Strękowskiej-Zaremby Uparty kogut.
Dziecko słucha opowiadania:
Rodzina Ady i Olka wybrała się do cioci na wieś. Wszyscy byli zachwyceni celem podroży.
Tylko mama wydawała się trochę zakłopotana i lekko zaniepokojona.
– Nie pamiętam, kiedy ostatnio byłam na wsi. Chyba bardzo dawno temu. Czy będą tam
wszystkie wiejskie zwierzęta? – wypytywała tatę.
– Oczywiście, jak to w gospodarstwie. Będą krowy i cielęta. Świnie i prosięta. A zamiast koni
i źrebiąt – dwa traktory. Traktorów chyba się nie obawiasz? – spytał żartem tata.
Mama tylko się uśmiechnęła. – Oczywiście. Nawet rogaty baran mnie nie wystraszy. Jestem
supermamą.
– Będą też kury, gęsi, kaczki, indyczki. Zgroza – ciągnął tata żartobliwym tonem.
Samochód wjechał na podwórko. Ada i Olek pierwsi przywitali się z ciocią i wujkiem i natychmiast zaczęli się rozglądać za zwierzętami.
– Lola ma szczeniaki! Mogę się z nimi pobawić? – spytał Olek i już był przy kudłatej kundelce
i czwórce jej szczeniąt. Ada nie mogła do niego dołączyć, ponieważ ma uczulenie na sierść.
Wybrała się więc na spacer po podwórku.
– Ko, ko, gę, gę, kwa, kwa – witały ją kury i kurczęta, gęsi i gąsięta, kaczki i kaczęta. Ada
z powagą odpowiadała im: „dzień dobry”, „witam państwa”, „przybijemy piątkę?”.
– Ojej, jaka piękna kózka! – Ada usłyszała zachwycony głos mamy.
– To koźlątko. Ma zaledwie kilka dni – powiedział wujek.
– Prześliczny maluszek – stwierdziła z podziwem mama.
Koźlątko nie poświęciło mamie uwagi, za to kury podniosły wielki krzyk na jej widok. Obgdakały ją z każdej strony... i sobie poszły. Został jedynie kogut. Wbił wzrok w barwną sukienkę mamy w duże czerwone koła i patrzył jak zauroczony.
– Lubi czerwony kolor – stwierdziła z zadowoleniem mama.
– Hm, obawiam się, że wręcz przeciwnie – powiedział tata.
Kogut nastroszył pióra i nieprzyjaźnie zatrzepotał skrzydłami.
– Nie przepada za czerwonym. Kiedyś wskoczył mi na głowę, bo byłam w czerwonym kapeluszu – powiedziała ciocia. – Ale to zdarzyło się tylko raz – dodała uspokajająco.
Po chwili wszyscy z wyjątkiem mamy zapomnieli o kogucie. Uparte ptaszysko nie odstępowało
jej na krok.
– Idź sobie – odpędzała go, jednak kolor czerwony na sukience przyciągał uparciucha jak
magnes.
– Nie bój się, mamo – Ada dodała mamie otuchy.
– Dam sobie radę. – Mama bohatersko przeszła między kaczkami, kurami, minęła nawet
gąsiora, ale gdy spojrzała za siebie, ponownie ogarnął ją niepokój. Kogut wciąż był tuż-tuż
i wojowniczo stroszył pióra.
– Bywa uparty jak oślątko – westchnęła ciocia. – Wracaj do kurnika, uparciuchu.
– No właśnie! – powiedziała stanowczo mama.
Obie, mama i ciocia, weszły do domu. Niezadowolony kogut grzebnął pazurem i wrócił do
kurnika. Tymczasem tata z wujkiem założyli na głowy kapelusze z siatką na twarz i poszli zajrzeć do uli w sadzie.
Ada unikała pszczół od czasu, gdy minionego lata została użądlona w stopę. Wolała przechadzać się pośród żółtych kaczuszek, które nie żądlą i są mięciutkie. Nawet nie zauważyła upływu czasu. Zbliżała się właśnie pora dojenia krów, więc ciocia poszła przygotować dojarki. Olek wciąż bawił się ze szczeniętami, a tata i wujek zapomnieli o wszystkim, tak bardzo zajęli się sprawdzaniem pszczelich uli. Znudzona mama postanowiła do nich dołączyć. Jednak żeby dotrzeć do furtki prowadzącej do sadu, musiałaby przejść obok kurnika. Co będzie, jeśli kogut ją zobaczy? Wolała tego uniknąć. Postanowiła przechytrzyć nieprzyjaznego ptaka i przedostać się do sadu przez płot. Jakież było zdziwienie Ady, gdy zobaczyła mamę wspinającą się na ogrodzenie. Pokonanie płotu, kiedy ma się na sobie odświętną sukienkę, nie jest łatwe, jednak mamie się to udało. Co prawda w rajstopach poleciało oczko, a sukienkę lekko rozdarła, ale kto by się tym przejmował.
– Oczko ci ucieka, łap je! – zażartował tata na widok żony.
– To nic takiego. Wykiwałam koguta – powiedziała szeptem, zadowolona z siebie mama.
Chwilę później Ada zobaczyła koguta, który bez trudu przefrunął nad płotem i wylądował
w sadzie.
•• Rozmowa na temat opowiadania.
−− Czy mama Olka i Ady była wcześniej na wsi?
−− Z kim bawił się Olek?
−− Co robiła Ada?
−− Jaki ptak zainteresował się mamą? Dlaczego?
−− Czym zajęli się tata z wujkiem?
−− Jak mama przechytrzyła koguta? Czy jej się to naprawdę udało?
•• Zabawa ruchowa rozwijająca szybką reakcję na sygnał, połączona z ćwiczeniami artykulacyjnymi – Ptasie rozmowy.
Pomoce: grzechotka, kołatka, bębenek.
Akompaniament na grzechotce zaprasza do spaceru kurkę; akompaniament na kołatce
– gąskę, a na bębenku – indyka. Dziecko porusza się naśladując głosy ptaków: ko, ko, ko – kury; gę, gę, gę – gąski; gul, gul, gul – indyka.
•• Zabawa Jakie jest zwierzę?
−− Rodzic pyta: Jaki (jaka) jest…? – podając nazwę zwierzęcia, a dziecko wymyśla określenia. Np.
Jaka jest kura? (mała, głośna…)
Jaki jest kogut? (szybki, głośny…)
Jaka jest kaczka? (spokojna, powolna…)
Jaka jest krowa? (duża, łagodna, spokojna…)
Jaki jest koń? (duży, szybki, groźny…)
•• Układanie zdań na temat zwierząt z wiejskiego podwórka.
Pomoce: zdjęcia/obrazki zwierząt.
Zabawę rozpoczyna Rodzic, wypowiadając pierwsze zdanie. Np. Po podwórku kroczy kaczka,
a za nią żółte kaczuszki. Następne zdania układa dziecko.
•• Karty pracy, cz. 4, s. 4–5.
Nazywanie zwierząt, które grupa Ady zobaczyła na wsi w gospodarstwie agroturystycznym.
Odszukiwanie zwierząt znajdujących się w pętlach na dużym obrazku
.
•• 5-latek:
Karta pracy Nowe przygody Olka i Ady. Przygotowanie do czytania, pisania, liczenia, s. 68.
• Określanie, co przedstawia obrazek. Podawanie pierwszej głoski z jego nazwy.
• Rysowanie po śladach rysunków.
• Podawanie głosek, jakimi rozpoczynają się słowo żubr i nazwy rysunków.
• Zaznaczanie liter ż, Ż w wyrazach.
••6-latek:
••Wyodrębnianie wyrazu podstawowego – żubry.
Pomoce: Karty pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery i liczby, cz. 2, s. 64–65.
Rodzic pyta:
−− Jakim zwierzętom przyglądają się Olek, Ada i dziadek?
−−Czy żubry żyją wolno?
•• Analiza i synteza słuchowa słowa żubry.
Dziecko dzieli słowo żubry na sylaby i na głoski. Liczy, ile w słowie żubry jest sylab,
a ile głosek. Następnie wymienia inne słowa, w których głoskę ż słychać na początku
(żaba, żurek, żyrafa…), w środku (leżak, jeżyny, kałuża…). Rodzic zwraca uwagę,
że głoska ż na końcu słowa jest często słyszana jak głoska sz, np. w słowie garaż.
•• Budowanie schematu słowa żubry.
Pomoce: białe kartoniki
Dziecko układa tyle kartoników, ile sylab słyszy w słowie żubry. Rozsuwa kartoniki i wymawia sylaby głośno. Następnie układa tyle kartoników, ile głosek słychać w słowie żubry – wymawia głoski głośno, dotykając kolejno kartoników.
•• Budowanie schematu słowa Żaneta.
Pomoce: białe kartoniki
Rodzic mówi, że niedaleko domu dziadków mieszka dziewczynka o imieniu Żaneta.
Dziecko dzieli imię na sylaby i na głoski. Układa z kartoników schemat imienia.
•• Budowanie modeli słów: żubry, Żaneta.
Pomoce: czerwone kartoniki i niebieskie kartoniki
•• Określanie rodzaju głoski ż.
Dziecko wypowiada głoskę ż:
długo: żżżyyyy…
krótko: ż, ż, ż, ż…
Głoska ż jest spółgłoską i oznaczamy ją na niebiesko.
Pod schematami słów zaznacza miejsca głoski ż niebieskimi kartonikami. Uzupełnia
modele słów: żubry, Żaneta, niebieskimi kartonikami i czerwonymi kartonikami.
•• Odkrywanie litery ż, Ż.
Pomoce: kartoniki z literami ż, Ż dla Rodzica i dziecka
Rodzic pokazuje litery ż, Ż, dziecko omawia ich wygląd. Wskazuje różnice pomiędzy literami. Następnie umieszcza kartoniki z literami we właściwych miejscach pod modelami
słów: żubry, Żaneta. Rodzic pyta:
−−Kiedy używamy wielkiej litery?
•• Umieszczanie poznanych liter we właściwych miejscach.
Pomoce: kartoniki z literami: u, b, r, y, a, n, t, e
Dziecko umieszcza pod modelami słów kartoniki z odpowiednimi literami. Czyta wyrazy.
•• Karty pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery i liczby, cz. 2, s. 64–67 (6-latek)
• Dzielenie nazw zdjęć na głoski.
• Kolorowanie na niebiesko liter ż, Ż w wyrazach.
• Czytanie sylab, wyrazów i tekstu.
• Oglądanie obrazków. Czytanie wypowiedzeń, wpisywanie obok nich odpowiedniej liczby – takiej, jaka jest przy obrazku, którego wypowiedzenie dotyczy.
• Wodzenie palcem po literze ż – małej i wielkiej, pisanej. Pisanie liter ż, Ż po śladach, a potem – samodzielnie.
Zajęcia 3:
Karta pracy, cz. 4, s. 6.
Naśladowanie głosów zwierząt przedstawionych na zdjęciach. Otaczanie zieloną pętlą zwierząt, które mają dwie nogi, a czerwoną pętlą tych, które mają cztery nogi. Nazywanie zwierząt, które są w jednej pętli, i tych, które są w drugiej pętli. Rysowanie kotków według wzoru. Kolorowanie drugiego kotka, licząc od lewej strony.
09.04.2021r.Język angielski Mateusz Sikorski GrupaIII-Bielawki
Temat: Zawody
Dzień dobry,Drodzy rodzice,Proszę okontynuowanieśpiewaniaz dziećmi piosenki –„We All Fall Down | Walk Around The Circle Song | Super Simple Songs”, piosenkę można znaleźć na youtube albo pod tym linkiem: https://www.youtube.com/watch?v=JRMAptlBgTk,proszę o powtórzenie z dziećmi następujących słówek:•Policeman -policjant•Firefighter -strażak•Farmer -farmer•Doctor -doktor•Teacher -nauczycielPozdrawiam Mateusz Sikorski
Scenariusz zajęć online dla grupy III – 09.04.2021r.
Opracowała: mgr Justyna Anielak
Grupa: III (5 i 6 –latki)
Temat dnia: ,,Sąsiad szpak’’
Czas trwania: 45 minut
Pomoce dydaktyczne:
Duże zdjęcie/obrazek szpaka, tamburyn, sztuczne piórko.
Przewidywane osiągnięcia:
Dziecko:
-wypowiada się zdaniami rozwiniętymi,
-omawia wygląd i zwyczaje szpaka,
-aktywnie uczestniczy w ćwiczeniach gimnastycznych.
Przebieg zajęć głównych:
Zajęcie 1
Karta pracy, cz. 3, s. 69.Rysowanie po śladach linii – od zdjęć dorosłych ptaków do ich potomstwa. Nazywanie ptaków. Oglądanie piór wybranych ptaków – bociana, wilgi, kukułki, czajki.
Zajęcia 2
Słuchanie opowiadania Małgorzaty Strękowskiej-Zaremby Sąsiad szpak.
•Zapoznanie z wyglądem szpaka.
Pomoce: duże zdjęcie/obrazek szpaka
Dziecko wskazuje na zdjęciu części ciała świadczące o tym, że szpak to ptak. Omawia wygląd szpaka (pióra mieniące się kolorami tęczy, z brązowymi kreskami).Szpaki są przedsiębiorcze, ciekawskie, towarzyskie. Wszystko robią szybko i zdecydowanie. W gniazdach mają zioła, które chronią je przed pasożytami. Śpiewając, wydobywają różne dźwięki, najczęściej te zasłyszane, np. dźwięki klaksonów samochodów. Każdy z nich ma swoją charakterystyczną pieśń. Zjadają dżdżownice, mrówki i różne robaki z ziemi, spod kamieni. Lubią też dojrzałe owoce, np. czereśnie.
•Słuchanie opowiadania Małgorzaty Strękowskiej-Zaremby Sąsiad szpak.
Dziecko słucha opowiadania:
Olek, Ada i rodzice przyjechali do dziadków w odwiedziny i zostali na cały weekend. Ada była zachwycona. Dostała nowy dzwonek do roweru w kształcie rumianego jabłuszka i musiała go wypróbować. Natychmiast! Jeździła dookoła ogrodu dziadków i dzwoniła zawzięcie. Sprawiało jej to ogromną radość. Wprawdzie rodzina zatykała uszy, ale co tam. Wreszcie Olek nie wytrzymał.– Na kogo dzwonisz? – spytał.– Na przechodniów. Ostrzegam ich, że jadę – odpowiedziała rozpromieniona Ada. – Ja nie mogę! Tu nie ma żadnych przechodniów – wykrzyknął ogłuszony Olek. Ada wzruszyła ramionami, jednak wreszcie przestała dzwonić.– Jak dobrze – westchnęli dziadkowie, rodzice i cztery ogrodowe myszy.– Cisza, aż dzwoni w uszach – roześmiał się dziadek. – Teraz mogę przedstawić wam nowego sąsiada. – Zaprowadził Adę i Olka w odległą część ogrodu. Tu, na pniu wysokiej brzozy, powiesił kilka dni wcześniej budkę lęgową dla ptaków. – Zachowajcie ciszę. Wkrótce go zobaczycie – szepnął.Już po chwili dzieci zauważyły nadlatującego od strony sadu ptaszka. Krótki prostokątny ogon sprawiał, że w locie wyglądał jak czteroramienna gwiazda. Usiadł na gałęzi brzozy, ale z daleka od budki. Dzieci mogły mu się przyjrzeć uważnie. Czarne skrzydła mieniły się w wiosennym słońcu zielenią i fioletem. W ostro zakończonym dziobie trzymał źdźbło zeschłej trawy. Rozglądał się na wszystkie strony. Olek i Ada aż wstrzymali oddechy, aby go nie spłoszyć. Ptak upewnił się, że nic mu nie grozi, i przefrunął do budki.– Rozpoznaliście tego pana? – spytał dziadek.– Pewnie. To pan szpak – odpowiedział bez wahania Olek.– Pani szpak też osiedli się w budce? – spytała Ada.– Oczywiście. Pan szpak wije gniazdo dla pani szpakowej i dla małych szpaczków.– Będziesz miał bardzo dużo sąsiadów, dziadku – zauważył z uśmiechem Olek.– Zdaje się, że będą podobnie hałaśliwi jak Ada i jej dzwonek – szepnęła mama, która dołączyła do obserwatorów pracowitego szpaczka.– Szpet-szpet – zaśpiewał szpak i pomknął szukać materiałów na gniazdo. Wracał do budki wielokrotnie, przynosił pióra, korę, suche liście, mech, trawę.– Stara się – zauważyła Ada. Na to szpak zaskrzypiał jak stare deski w podłodze i jeszcze dodał: – Kuku, kuku! Olek i Ada zrobili wielkie oczy. Ze zdziwienia, naturalnie. Czyżby pan szpak stracił rozum? – Zapomnieliście, że szpaki potrafią naśladować różne głosy – przypomniał im dziadek, ubawiony zaskoczonymi minami wnucząt. Następnego dnia o świcie Ada zerwała się z łóżka z głośnym krzykiem:– Kradną mój rower! Wypadła na podwórko w rozpiętej kurtce zarzuconej na piżamę. Za nią wyskoczyli dziadkowie, rodzice i Olek. Wszystkich obudził wyjątkowo głośny dźwięk dzwonka, który zdobił rower Ady. Jakież było ich zaskoczenie, kiedy odkryli, że rower stoi bezpieczny w komórce, a jego dzwonek... milczy. Gdy przetarli zaspane oczy, zobaczyli na gałęzi topoli przy oknie pokoju, w którym spała Ada, pana szpaka. Nowy sąsiad dziadka naśladował dźwięk dzwonka niczym najzdolniejszy artysta. Zdziwił się na widok rodziny w komplecie.– Miau – miauknął jak kot i odleciał.– „Miau”, czy to po ptasiemu dzień dobry? – zastanawiała się babcia. Ada pomyślała, że to coś mniej przyjemnego.– Przepraszam, panie szpaku – szepnęła w stronę budki.Jak myślicie, dlaczego Ada przeprosiła szpaczka?
•Rozmowa na temat opowiadania.
−Dlaczego Ada jeździła na rowerze i dzwoniła?
−Kogo przedstawiał dziadek Olkowi i Adzie?
−Gdzie założył gniazdo szpak?
−Jakie odgłosy naśladował szpak?
−Dlaczego Ada myślała, że kradną jej rower?
−Kto głośno naśladował dźwięk dzwonka?
−Jakim dźwiękiem pożegnał szpak rodzinę?
•Podawanie zdrobnień i zgrubień do słowa szpak.
szpak – szpaczek, szpakunio...szpak – szpaczysko...
•Podawanie przykładów czynności, jakie może wykonywać szpak.
Dziecko podaje przykłady czynności. Rodzic pilnuje, żeby się nie powtarzały. Np. śpiewa, je, kąpie się (w sadzawce), karmi młode, fruwa, dziobie, buduje gniazdo...
•Ćwiczenia oddechowe – Wyścigi piórek.
Pomoce: sztuczne piórko (najlepiej gdyby były podobne do piór szpaka).
Zadaniem dziecka jest przedmuchanie piórek z jednej strony pokoju na drugą..
•Układanie zdań o szpaku (można odnosić się do opowiadania).
•Zabawa ruchowa – Wiosenne porządki
Pomoce: tamburyn
Dziecko porusza się po pokoju przy akompaniamencie tamburynu. Podczas przerwy w grze naśladuje wiosenne prace w ogrodzie, o których mówi Rodzic, np. grabimy suche liście; przekopujemy grządki; niesiemy wiadra ze śmieciami; sadzimy sadzonki; podlewamy kwiaty.
Zajęcia 3 Ćwiczenia gimnastyczne – zestaw nr 15
Rozwijanie świadomości własnego ciała.
• Wirujący bączek – dziecko ślizga się w kółko na brzuchu, a następnie na plecach.
• Chowamy się – w siadzie, przyciąga kolana do głowy, chowa głowę; rozprostowuje się do pozycji leżącej.
• Gorąca podłoga – biega z wysokim unoszeniem kolan.
• Na szczudłach – chodzi na sztywnych nogach.
• Ugniatamy podłogę – w leżeniu na plecach, wciska wszystkie części ciała w podłogę.
Zdobywanie pewności siebie i poczucia bezpieczeństwa w otoczeniu.
• Pogoń na kolanach – dziecko dobiera się w parę z Rodzicem, jedna osoba ucieka na kolanach, a druga je goni. Przy powtórzeniu zabawy następuje zmiana ról.
Rozwijanie umiejętności dzielenia przestrzeni z innymi przez ćwiczenia w parach: z biernym partnerem, przeciwko partnerowi, razem z partnerem.
• Przesuwamy partnera – dziecko leży przodem, Rodzic – poprzez chwycenie go za nadgarstki – stara się je przesunąć; potem zamieniają się miejscami.
• Dziecko w leżeniu tyłem-dziecko chwyta Rodzica za kostki nóg i stara się go przesunąć; potem zamieniają się miejscami.
• Prowadzimy niewidomego – dziecko zamyka oczy, Rodzic staje zwrócony twarzą do niego i podaje mu ręce; prowadzi dziecko z zamkniętymi oczami w różnych kierunkach, a ono się temu poddaje. Potem zamieniają się rolami.
• Przekładamy naleśnik – dziecko w leżeniu na brzuchu, przylega do podłoża; partner próbuje przewrócić je na drugą stronę; potem zamieniają się miejscami.
• Wstajemy razem – dziecko siedzi tyłem do Rodzica, złączeni plecami; próbują razem wstać, nie odrywając się od siebie.
Ćwiczenia kreatywne.
• Ilustrujemy muzykę ruchem – dziecko improwizuje ruchowo przy muzyce o zmiennym tempie.
Zajęcia 4
- Karta pracy, cz. 3, s. 70–71.
Liczenie żab. Wskazywanie dwóch takich samych par żab. Kolorowanie ich. Wyklaskiwanie podanego rytmu i powtarzanie tekstu za Rodzicem
- Karta pracy, cz. 3, s. 71.
Rysowanie szlaczków po śladach, a potem – samodzielnie
Scenariusz zajęć online dla grupy III – 08.04.2021r.
Opracowała: mgr Justyna Anielak
Grupa: III (5 i 6 –latki)
Temat dnia: ,,Powroty ptaków”
Czas trwania: 45 minut
Pomoce dydaktyczne:
Książki i albumy o ptakach, zdjęcia wybranych ptaków, globus, mazak zmywalny, wyprawka, karta 18, klej, nożyczki, kredki.
Przewidywane osiągnięcia:
Dziecko:
-wypowiada się zdaniami rozwiniętymi,
-obserwuje przyrodę we wszystkich porach roku,
- utrzymuje porządek wokół siebie,
- bawi się i pracuje z innymi
Przebieg zajęć głównych:
Zajęcia 1
Karta pracy, cz. 3, s. 65.
Wskazywanie na rysunkach: słowika, wróbla, jaskółki, bociana. Kolorowanie rysunków ptaków, które powracają do Polski wiosną. Nazywanie ptaków przedstawionych na zdjęciach. Rysowanie po śladach ramek zdjęć.
Zajęcia 2
Zajęcia 1. Rozmowa o wiosennych powrotach ptaków.
•Oglądanie książek o ptakach, zachęcanie do dzielenia się spostrzeżeniami na ich temat.
Pomoce: książki i albumy o ptakach.
Dziecko wskazują znane mu ptaki. Słucha ciekawostek na ich temat.
•Rozwiązywanie zagadek o ptakach.
Pomoce: zdjęcia wybranych ptaków.
Rodzic układa na stole zdjęcia ptaków – rozwiązań zagadek. Po rozwiązaniu zagadki dziecko wskazuje zdjęcie odpowiedniego ptaka.
Pióra biało-czarne
,buciki czerwone;
uciekają przed nim żabki,
bardzo przestraszone.
(bocian)
Wiosną do nas przyleciała
ta ptaszyna czarna,mała.
Murować się nie uczyła,
ale gniazdko ulepiła.
(jaskółka)
Już po lesie kuka,
gniazdka sobie szuka.
Jak znajdzie, podrzuca jaja,
niech inni je wygrzewają.
(kukułka)
Śpiewa wysoko
piosenki do słonka,
głos ma podobny
do drżenia dzwonka.
(skowronek)
•Pokazanie na globusie drogi ptaków z ciepłych krajów do Polski.
Pomoce: globus, mazak zmywalny.
Rodzic pokazuje na globusie Egipt – miejsce, gdzie zimują nasze bociany. Potem pokazuje Polskę i rysuje drogę, jaką muszą przebyć bociany wracające do kraju. Pokazuje na globusie, co bociany musiały mijać, wracając do nas.
•Rozmowa na temat: Co robią ptaki po powrocie?
Rodzic pyta:
−Co robią ptaki, gdy powrócą do kraju?
−Przypomnij, na przykładzie wilgi, co się dalej dzieje, gdy ptaki zbudują gniazdo.
−Czy wszystkie ptaki budują gniazda?
•Karta pracy, cz. 3, s. 67.
Oglądanie zdjęć. Dotykanie ich i mówienie nazw ptaków. Kończenie podanego rytmu – naklejanie odpowiednich zdjęć ptaków, odszukanych wśród naklejek. Łączenie pierwszych głosek z nazw obrazków. Podawanie nazwy ptaka, która powstała.
•Zabawa ruchowa – Wiosenne porządki.
Pomoce: tamburyn
Dziecko porusza się po pokoju przy akompaniamencie tamburynu. Podczas przerwy w grze naśladuje wiosenne prace w ogrodzie, o których mówi Rodzic, np. grabimy suche liście; przekopujemy grządki; niesiemy wiadra ze śmieciami; sadzimy sadzonki; podlewamy kwiaty.
Zajęcia 3
Wskazywanie wilgi wśród zdjęć kilku ptaków powracających do nas wiosną.
Pomoce: zdjęcia: bociana, skowronka, jaskółki, wilgi, kukułki.
•Przypomnienie cech ptasich na podstawie wilgi.
Pomoce: zdjęcie wilgi.
Dziecko ogląda zdjęcie, wskazują części ciała wilgi i je nazywają (skrzydła, dziób, kończyny zakończone szponami, pióra...). Podkreśla, że wilga jest ptakiem, bo ma wszystkie cechy ptasie. Przypomina (historyjka), że młode wykluwają się z jaj zniesionych w gnieździe.
•Praca plastyczna Wesoła wilga.
Pomoce: wyprawka, karta 18, klej, nożyczki, kredki.
• Wycinanie z karty rysunku wilgi.
• Kolorowanie rysunku według wzoru (fotografia).
• Nacinanie obrazka w zaznaczonych miejscach i składanie go według instrukcji.
• Sklejanie głowy.
• Udekorowanie wykonaną wilgą parapetu w domu
• Porządkowanie miejsca pracy
