Dzień dobry,
Scenariusz zajęć online dla grupy III – 24.04.2020r.
Opracowała: Anna Frankowska
Grupa: III (4 i 5 –latki)
Krąg tematyczny: Powietrze – niewidzialny żywioł
Temat dnia: Czyste powietrze skarbem naszej planety
Przewidywane osiągnięcia:
– uważnie słucha opowiadania i potrafi udzielić odpowiedzi na pytania dotyczące treści,
– dostrzega zagrożenia ekologiczne na naszej planecie wpływające na czystość powietrza,
– zna niektóre sposoby eliminowania ww. zagrożeń,
– wykazuje się kreatywnością i płynnością mówienia podczas układania twórczych opowiadań,
– doskonali orientację na kartce podczas wykonywania powietrznych zabawek,
– wskazuje rymujące się wyrazy,
– doskonali sprawność manualną podczas kreślenia po śladzie.
Przebieg zajęć dziennych:
„Balonik” – słuchanie opowiadania W. Widłaka i rozmowa na temat jego treści oraz ćwiczenia oddechowe podczas pompowania balonów. Dzieci słuchają opowiadania, następnie rodzic rozpoczyna rozmowę. Wspólnie zastanawiają się nad problemem Ryjka. Podają inne niezawodne sposoby na zatrzymanie powietrza w baloniku. Następnie każde dziecko nadmuchuje swój balonik i w miarę możliwości samodzielnie lub z pomocą rodzica zabezpiecza balonik przed ucieczką powietrza (nadmuchane balony posłużą do dalszych zajęć).
,,Balonik” tekst do przeczytania:
Dzień dobry, nazywam się Wesoły Ryjek. Dziś rano znalazłem w moim pudle ze skarbami balonik.
Musiałem go tam włożyć bardzo dawno temu. Chyba wtedy, kiedy przyszedł Nowy Rok, a tata puszczał sztuczne ognie. Balonik się zmienił. Przestał być okrągły i zrobił się płaski. Ale gdyby był taki okrągły jak przedtem, nie zmieściłby mi się do pudełka. Więc wszystko było w porządku.
Teraz postanowiłem zrobić tak, żeby z powrotem się zaokrąglił. Pamiętałem, jak tata go nadmuchiwał, i robiłem wszystko tak samo. Najpierw nabrałem tyle powietrza, ile tylko się dało.
- Chyyyyy - powiedziałem przy tym całkiem niechcący.
- Czemu tak wzdychasz? - zapytała mama, która usłyszała to aż z kuchni.
- Chuuuu - wypuściłem powietrze i schowałem balonik pod łóżko, bo to miała być niespodzianka. - Wcale nie wzdycham, tylko tak sobie oddycham.
Mama przyszła z kuchni i spojrzała na mnie z ciekawością. Potem uśmiechnęła się i wyszła, a ja znów nabrałem powietrza:
- Chyyyy - a potem od razu przytknąłem ryjek do wąskiego ogonka balonika i wypuściłem powietrze: - Chuuuu.
Balonik zrobił się okrągły i bardzo się ucieszyłem, choć nie był zbyt duży. Chciałem powiedzieć jeszcze raz "chyyy" i "chuuu", ale nie zdążyłem. Bo to balonik pierwszy powiedział "chuuu" i się z powrotem zmniejszył. Całe "chuuu" z balonika weszło we mnie i poczułem się sam jak balonik. Nie bardzo mi się to spodobało.
Wtedy weszła mama. Musiałem mieć dziwną minę, bo mnie przytuliła, wzięła ode mnie ten płaski balonik i nadmuchała go. Bałem się, że balonik zaraz znowu powie "chuuu" i się spłaszczy, ale mama miała na to sposób. Zrobiła mu na ogonku kokardkę i to wystarczyło. Miałem okrągły balonik!
Dziś dowiedziałem się, czym się różnią baloniki od prosiaczków. Żeby balonik był okrągły, to musi mieć na ogonku kokardkę, a prosiaczek wcale nie musi!
„Wybór tekstów literackich” – W. Widłak „Balonik” s. 58–59, balony
A w linku podaję słuchowisko opowiadania ,,Balonik”:
https://www.youtube.com/watch?v=pWEcYMmMYz0
„Czyste powietrze skarbem naszej planety” – rozmowa kierowana przy obrazkach, uświadomienie zagrożeń związanych z zanieczyszczeniami powietrza : „Karty pracy. Powietrze. Pięciolatki” s. 7 . Dzieci oglądają obrazek na karcie pracy. Wskazują widoczne sytuacje, które stwarzają zagrożenie dla środowiska. Rodzic zachęca do myślenia i opowiedzenia, jak można przeciwdziałać skażeniu powietrza. Dzieci uświadamiają sobie znaczenie czystego powietrza, poznają zagrożenia ekologiczne związane z emisją spalin i dwutlenku węgla oraz wymieniają ich źródła (kominy, rury wydechowe samochodów, papierosy, pożary). Rodzic uświadamia znaczenie lasów dla jakości powietrza na naszej planecie.
„Podróż balonika” – tworzenie twórczych opowiadań, rozwijanie kreatywności oraz doskonalenie umiejętności poprawnego formułowania wypowiedzi. Rodzic kładzie na dywanie dwie kartki– jedną czarną, drugą w kolorze zielonym. W czarnej dzieci układają obrazki ukazujące smutny, zanieczyszczony świat pełen kominów, samochodów, dymu, bez zieleni. W zielonej jest ekologiczny, szczęśliwy świat: lasy, czyste jeziora i rzeki, zwierzeta, czyste niebo. Dziecko siedzi z rodzicem koło kartek. Opowiadanie zaczyna rodzic, ilustrując je nadmuchanym balonem: Pewnego razu balonik leciał wysoko nad nieznaną krainą. Kiedy wylądował, okazało się, że było tam bardzo smutno i brzydko… i tu dziecko dopowiada, dlaczego w smutnej krainie było brzydko. Podczas opowiadania balon wędruje z rąk rodzica do rąk dziecka. Dalszą historię opowiada teraz dziecko, patrząc na ilustracje zanieczyszczonego świata. A następnie omawiamy ilustracje na zielonej kartce, jak ważna jest ochrona środowiska i postawy proekologiczne (segregowanie śmieci, wyrzucanie baterii do odpowiednich pojemników, sadzenie drzew i lasów itp.)
„Zabawy powietrzem” – zabawy konstrukcyjne i badawcze, tworzenie powietrznych zabawek i zabawy ze sprężaniem powietrza. Dzieci konstruują z dostępnych materiałów zabawki poruszane powietrzem. Z kartek zaginają wachlarze, wiatraczki i samolociki. Sprawdzają, jak latają wykonane zabawki. Następnie sprężają powietrze w strzykawce i obserwują siłę, z jaką się rozpręża po puszczeniu tłoka. Na koniec z wyczuciem próbują ścisnąć napompowane balony. Obserwują skutki swoich działań i formułują wnioski.
„Czujemy, że rymujemy” (Karty pracy. Powietrze. Pięciolatki s. 8)
Zabawa słownikowa połączona z utrwaleniem litery „f” oraz ćwiczenie grafomotoryczne. Na karcie pracy dzieci łączą w pary te obrazki, których nazwy się rymują.
szablon wiatrak
jak wykonać
efekt końcowy
samolot z papieru
Scenariusz zajęć online dla grupy III – 23.04.2020r.
Opracowała: mgr Justyna Anielak
Grupa: III (4 i 5 –latki)
Krąg tematyczny: ,,Powietrze-niewidzialny żywioł’’
Temat dnia: ,,Do czego jest potrzebne powietrze?”
Czas trwania: 45 minut
Pomoce dydaktyczne:
arkusz papieru, mazak, balony, kubeczki po jogurcie, sznurek, rolki po ręcznikach papierowych, obrazki instrumentów muzycznych, odgłosy instrumentów muzycznych w pliku, tekturowa tubka po ręczniku papierowym, plastikowe pałeczki, utwór Georges Bizet - "Les Toreadors" from Carmen Suite’’ –dostępny w plikach
5-latki:
Karty pracy. Powietrze” s. 6, kredki
4-latki:
Karta pracy w pliku, ołówek
Przewidywane osiągnięcia:
Dziecko:
– odczytuje sens informacji przedstawionej w formie symbolicznej,
– dostrzega znaczenie powietrza i sposoby wykorzystywania jego właściwości przez człowieka,
– bada możliwości generowania dźwięków przez powietrze,
– wzbogaca wiedzę na temat dętych instrumentów muzycznych, poznając ich wygląd oraz dźwięk,
– doskonali wrażliwość i umiejętność słuchania w skupieniu utworów muzycznych,
– dzieli wyrazy na sylaby i przelicza je,
– starannie koloruje zaproszenie na koncert,
– naśladuje głosem i ruchem instrumenty muzyczne,
– dokładnie powtarza temat muzyczny podany przez nauczyciela.
Przebieg zajęć głównych:
• „Do czego jest potrzebne powietrze?” – szukanie odpowiedzi metodą burzy mózgów połączone z opracowaniem graficznej prezentacji, uświadomienie znaczenia powietrza i sposobów wykorzystywania jego właściwości przez człowieka.
Rodzic zadaje postawione w tytule zajęcia pytanie i zachęca do odpowiedzi na nie. Pomaga dziecku w udzielaniu trafnych odpowiedzi, nakierowując jego sposób myślenia (do oddychania dla człowieka, zwierząt i roślin; wytwarzania energii przez wiatraki, suszenia, pieczenia, podróżowania, latania, sprzątania). Jednocześnie rodzic razem z dzieckiem tworzy graficzną prezentację na zasadzie „promyczkowego uszeregowania”, gdzie w centralnym miejscu umieszczamy w niebieskim kole napis „powietrze”, a od niego odchodzą promyki zakończone symbolicznie zobrazowanymi zastosowaniami powietrza i jego właściwości.
• „Jak powietrze gra?” – zabawy badawcze z przedmiotami codziennego użytku, badanie właściwości powietrza umożliwiających generowanie dźwięków, wyciąganie wniosków z eksperymentów.
Dziecko wraz z Rodzicem badają odgłosy powietrza wydobywającego się z różnych przedmiotów: balonu, powietrznych pukawek, gwizdka, piszczałki. Mogą też badać rozchodzenie się dźwięków dzięki skonstruowaniu telefonu z kubeczków po jogurcie. Na koniec Rodzic proponuje dziecku zabawę w mówienie przez tubę. Dziecko próbuje z pomocą
Rodzica wyciągnąć wnioski z eksperymentów.
• „Orkiestra dęta” – wysłuchanie wiersza W. Chotomskiej, rozmowa na temat wiersza oraz poznanie brzmienia dętych instrumentów muzycznych.
Dziecko słucha wiersza jako humorystycznego zaproszenia do poznania instrumentów dętych.
Trąba
W amatorskiej orkiestrze
w dni powszednie i w święta
przez trzy takty trąbiła
trąba pana rejenta.
Przez rok cały z przejęciem
i bezbrzeżną tęsknotą
grała swoje: – Tra-ta-ta! –
i nic więcej, tylko to.
A że była ogromna
i nadęta ogromnie,
pomyślała raz: – Każdy
rad by słuchać tylko mnie!
I huknęła od razu,
głośno niby armata,
triumfalnie: – TRA-TA-TA!
TRA-TA-TA-TA! TRA-TA-TA!
Ledwie bęben usłyszał
ryki trąby ponure,
mruknął: – Sen to czy jawa? –
i uszczypnął się w skórę.
Stanął dęba fortepian
i wyszczerzył klawisze.
– Trąbo! Przestań w tej chwili!
Trąbo! Proszę o ciszę!
Wszystkie skrzypce załkały:
– Grać w tym zgiełku nie sposób!
Trąbo, skończ to trąbienie
i nas dopuść do głosu!
Ale trąba ryczała
pełna pychy i buty,
aż ze sceny zdmuchnęła
dyrygenta i nuty.
Z tego ryku i świstu
wiatr się zrobił na sali
i widzowie z krzesłami
wnet w powietrzu latali.
59
Szkice zajęć Kwiecień
Wzniósł się w górę fortepian
z łopotaniem i zgrzytem,
czarne skrzydło rozwinął
pod wysokim sufitem.
Skrzypce, ile ich było,
z wielkim łkaniem i płaczem
wyleciały przez okno
niby klucz dzikich kaczek.
W stu trzydziestu koziołkach
bęben uciekł z tej sali,
wpadł do straży pożarnej,
głośno w bęben się walił
i przysięgał na wszystko,
że tam straż jest konieczna,
bo się z trąby zrobiła
STRRRASZNA
TRRRĄBA
POWIETRZNA!
Wanda Chotomska
Rodzic rozmawia z dzieckiem na temat wysłuchanego wiersza. Może zadawać pytania pomocnicze: O jakich znanych instrumentach muzycznych była mowa w wierszu? W jaki sposób należy na nich grać? Które z nich wydają dźwięk, kiedy się do nich dmucha? Jak nazywają się te instrumenty? Dla zilustrowania każdego wymienionego instrumentu muzycznego Rodzic pokazuje obrazek z instrumentem. Może też zaprezentować
utwory muzyczne, w których dominuje dźwięk tych instrumentów.
• „Trąbka i inni”
a) Dla 5-latków: „Karty pracy. Powietrze” s. 6
Dziecko przygląda się obrazkom, rozpoznaje i nazywa instrumenty muzyczne. Stara się z pomocą Rodzica określić, do jakiej grupy instrumentów należą poszczególne z nich: dętych, strunowych czy perkusyjnych. Dzieli ich nazwy na sylaby i przelicza je. Przykleja odpowiednią cyfrę wskazującą na liczbę sylab. Następnie kończy rysować zaproszenie na koncert fortepianowy do filharmonii - doskonalenie analizy słuchowej wyrazów oraz ćwiczenie graficzne.
b) Dla 4-latków - Karta pracy w załączniku
Dziecko rysuje po śladzie instrumenty i nazywa je – ćwiczenie graficzne
Rodzic przypomina o zasadach zachowania podczas koncertu i inicjuje minikoncert, podczas którego dziecko w skupieniu słucha utworu na fortepian, a następnie dzieli się wrażeniami i wyobrażeniami. Rodzic rozmawia z dzieckiem na temat orkiestry. Opowiada o miejscach, w których odbywają się koncerty różnych orkiestr (filharmonia, teatry muzyczne, muszle koncertowe, parady uliczne). Następnie prezentuje dźwięki instrumentów, np. puzonu, saksofonu, fletu poprzecznego, fagotu. Podczas słuchania pokazuje dziecku zdjęcia lub ilustracje tych instrumentów.
https://ninateka.pl/kolekcje/trzej-kompozytorzy/lutoslawski/audio/trzy-utwory-dla-mlodziezy-na-fortepian - utwory na fortepian
https://www.youtube.com/watch?v=MadTiSUv4Jo:
puzon- 7 minuta filmu
saksofon – 4.20 minuta filmu
https://www.youtube.com/watch?v=ksJuja3Vjv8 – flet poprzeczny
https://www.youtube.com/watch?v=KoXEhYTjVfU - fagot
• „Orkiestra” – zabawa wokalna z naśladowaniem dźwięków instrumentów oraz zabawa rytmiczna przy muzyce.
Dziecko siedzi przed Rodzicem. Rodzic naśladuje głosem dźwięki dowolnie wybranego
instrumentu orkiestrowego (improwizuje krótki motyw melodyczny) i jednocześnie pokazuje ruchem sposoby gry na nim. Dziecko powtarza za nauczycielem na zasadzie echa, np. trąbka: tru-tu-tu, skrzypce: pi-li, pi-li, flet: fi-ju-fiju, gitara: brzdęk-brzdęk, bęben: ram-tam. Następnie Rodzic daje dziecku papierową tubkę po ręczniku papierowym i plastikową pałeczkę. Przy akompaniamencie utworu „Marsz Torreadorów” G. Bizeta dziecko maszeruje zgodnie z pulsem muzyki i jednocześnie rytmicznie stuka pałeczką w tubkę. Na przerwę
w muzyce zatrzymuje się i słucha głosu Rodzica, który naśladuje dźwięki trąbki. Dziecko przykłada tubkę do ust i powtarza po nim. Na każdą przerwę Rodzic improwizuje dźwięki trąbki, zmieniając rytm swojej „melodyjki”. Gdy dziecko usłyszy nagranie, maszeruje po całym pokoju w różnych kierunkach i gra miarowo na tubkach.
https://www.youtube.com/watch?v=4DNGMoMNLRY - Georges Bizet - "Les Toreadors" from Carmen Suite No. 1
fortepian
puzon
bęben
fagot
flet poprzeczny
skprzypce
trąbka
saksofon
puzon
karta pracy
Scenariusz zajęć online dla grupy III – 22.04.2020r.
Opracowała: Anna Frankowska
Grupa: III (4 i 5 –latki)
Krąg tematyczny: Powietrze – niewidzialny żywioł
Temat dnia: Jak czujemy powietrze?
Przewidywane osiągnięcia:
– wzbogaca wiedzę na temat „cudów świata”, dostrzegając piękno natury i wytworów człowieka,
– opisuje odczuwane doznania sensoryczne dotyczące temperatury i ruchu powietrza z zastosowaniem odpowiednich określeń stopniujących,
– określa przeznaczenie wybranych przedmiotów i urządzeń wykorzystujących właściwości powietrza,
– rozwija wrażliwość węchową oraz wzbogaca słownictwo służące opisywaniu wrażeń zapachowych,
– potrafi porządkować zbiory według malejącej liczebności,
– odczytuje symbole pogodowe i wskazuje zjawiska atmosferyczne charakterystyczne dla wiosny,
– doskonali sprawność i koordynację ruchową.
Przebieg zajęć głównych:
„Cuda świata na tle nieba” – zabawa dydaktyczna z wykorzystaniem zestawu pomocy, dostrzeganie piękna będącego wytworem człowieka lub natury. Dzieci oglądają zdjęcia ukazujące najciekawsze krajobrazowo miejsca na Ziemi. Rodzic zwraca uwagę na wygląd nieba, które stanowi naturalne tło dla pięknych widoków – szczególnie gdy pogoda jest ładna, powietrze przejrzyste. Dzieci spontanicznie dzielą się wrażeniami, opisują widoki, zwracając uwagę na to, czy są to wytwory człowieka, czy natury. Wyszukują skojarzenia do miejsc znanych z telewizji, własnych podróży. Snują plany, w jakie miejsca chciałyby odbyć podróż marzeń. Rodzic może wskazać te miejsca na mapie lub globusie. Wzbogaca wiedzę dzieci w celu rozwinięcia zainteresowań podróżniczych, przyrodniczych i geograficznych.
Pomoce: „Pomoce dydaktyczne. Pięciolatki” – Cuda świata ( skany pomocy dla dzieci czteroletnich umieszczam w zdjęciach).
„Jak czujemy powietrze?” – zabawa badawcza i słowna, określanie doznań sensorycznych związanych z temperaturą, ruchem powietrza. Dzieci wraz z osobą dorosłą sprawdzają, co się dzieje po uruchomieniu niektórych urządzeń lub używaniu niektórych przedmiotów wykorzystujących właściwości powietrza: suszarki, wentylatora, wachlarza, zapalonej lampki, nawilżacza powietrza (np. powietrze się ociepla, oziębia, nawilża). Dzieci opisują odczuwane doznania sensoryczne dotyczące temperatury i ruchu powietrza z zastosowaniem odpowiednich określeń stopniujących. Opisują, do czego służą przedmioty i narzędzia, ze zwróceniem uwagi na konieczność przestrzegania zasad bezpieczeństwa podczas korzystania z nich.
Co tak pachnie?( Karta pracy. Powietrze. Czterolatki str. 4) – zagadki węchowe, rozpoznawanie i określanie zapachów. Rodzic wciela się w postać „magika od zapachów”. Proponuje dzieciom podróż przez krainę zapachów. Aranżuje w sali stacje: ziół, przypraw, kwiatów, czystości (mydła, pasty do zębów; aromatyczne świece, pachnące suszki, przyprawy, chusteczki, olejki eteryczne i spożywcze, świeże kwiaty). Pod kierunkiem „magika” dzieci przemieszczają się, siadają przy kolejnych stacjach i zgłębiają tajemnice zapachów. Starają się opisywać doznania i określać własne preferencje w tym zakresie. Wspólnie klasyfikują zapachy jako wonie przyjemne, niemiłe czy budzące wstręt. Spośród zapachów wybierają ulubiony. Rodzic podkreśla piękno niektórych zapachów, np. kwiatów.
„Pachnące wiązanki” – ćwiczenie doskonalące umiejętność liczenia i odliczania, rozmowa na temat pogody i zjawisk, jakie można zaobserwować wiosną (Karty pracy. Powietrze. Pięciolatki s. 5). Proponuję wykonanie ćwiczenia matematycznego na karcie pracy oraz krótką rozmowę z wykorzystaniem obrazków z symbolami pogody (słońce, słońce z chmurą, chmura jasna, ciemna, chmura z deszczem, ze śniegiem, z gradem, z błyskawicą, podmuch wiatru). Dzieci charakteryzują wiosenną pogodę i otaczają pętlą te zjawiska, które można zaobserwować wiosną.
pomoce dydaktyczne: 1 2
