"MOJA MAMA I MOJ TATA"
Przewidywane osiągnięcia:
• prawidłowo reaguje na sygnał nauczyciela,
• swobodnie mówi o swoich rodzicach,
• rozpoznaje, kiedy śpiewa chłopiec, a kiedy dziewczynka, • rozpoznaje i odróżnia garderobę damską i męską,
• łączy elementy w pary i liczy liczbę par,
• czerpie radość z zabaw ruchowych,
• rozmawia na bliskie tematy .
Przebieg dniay:
- Zajęcia poranne
• „Idziemy na spacerek” – zabawa orientacyjno-porządkowa, utrwalenie umiejętności ustawiania się w szyku parami . Dziecko maszeruje i biegaa po sali w rytm np. tamburyna . Na hasło: Na spacer – ustawia się w parę z rodzicem .
• „Moja mama to… Mój tata to…” – doskonalenie umiejętności wypowiadania się na określony temat, prezentacja imion i krótka charakterystyka rodziców . Rodzic pokazuje dziecku rodzinne zdjęcie.Dziecko opowiada o swoich rodzicach: imiona, wygląd zewnętrzny, ulubione czynności, potrawy .
- Zajęcia główne
• „Życzenia dla mamy”
"Kocham Ciebie tato"– wysłuchanie i omówienie treści piosenek.
• „Czyja to szafa?” – rozpoznawanie, nazywanie i segregowanie garderoby . Rodzic rozkłada na dywanie obrazki i fotografie przedstawiające męską i damską odzież i inne akcesoria, np . rajstopy, sukienki, szpilki, pantofle męskie, kapelusze, krawaty, korale, maszynki do golenia . Obok nich układa sylwetę kobiety i mężczyzny . Dziecko wybiera kolejno obrazki, nazywa przedstawione na nich przedmioty i kładzie je odpowiednio przy sylwecie kobiety lub mężczyzny . Na koniec wymieniają wszystkie części garderoby noszone przez kobiety i mężczyzn: Kobiety zwykle noszą…, Mężczyźni zwykle noszą… Uwaga! Do zajęć można też wykorzystać prawdziwe ubrania i akcesoria . Dzieci mogą się w nie przebrać i udawać dorosłych . obrazki, fotografie męskiej i damskiej odzieży i innych akcesoriów, sylwety kobiety i mężczyzny
• „W szafie rodziców” – zabawa matematyczna, dobieranie w pary elementów garderoby, przeliczanie liczby par i liczby pojedynczych elementów . Na wstępie nauczyciel wręcza dzieciom niedobrane w pary rękawiczki i skarpetki damskie i męskie . Dziecko próbuje dobrać je w pary . Następnie wyjaśnia, dlaczego w taki sposób połączyły skarpetki; powinny wyjaśnić, że dwie takie same skarpetki (rękawiczki itd .) tworzą parę . Można także poprosić, żeby dzieci policzyły, ile jest pojedynczych sztuk i ile par można z nich skompletować . Następnie dzieci dzielą te elementy garderoby na dwie grupy . W jednej mają się znaleźć te, które mogą należeć do pań, a w drugiej te, które na pewno będą należeć do panów . Na koniec dzieci na karty pracy łączą ze sobą prezenty dla mamy i osobno prezenty dla taty . „Karty pracy” – karta 55.
- Zajęcia popołudniowe
• „Jak pomóc mamusi?” – rozmowa kierowana po wysłuchaniu wiersza „Krasnoludki” Z . Staneckiej . Rodzic zaprasza dzieko do wysłuchania wiersza .
"Krasnoludki "
Krasnoludki po kryjomu
pomagają mamie w domu.
To wyniosą worek śmieci,
to zabawią młodsze dzieci.
A gdy czasu więcej mają,
wtedy pranie poskładają
lub zakupy wniosą w siatkach,
choć to sprawa jest niełatwa.
Bo gdy jesteś krasnoludkiem,
ręce masz bardzo malutkie,
małą głowę, małe nóżki,
mały brzuszek i paluszki.
Jednak, chociaż taki mały,
jesteś miły i wytrwały,
to ważniejsze jest od bródki,
którą leśne krasnoludki
bardzo długo zapuszczają
i od czapek, które mają
krasnoludki znane z bajek,
te, co używają fajek.
Ty nie musisz nosić brody
ani czapki, ani fajki,
żeby zostać krasnoludkiem
najprawdziwszym… tak jak z bajki.
Zofia Stanecka
Po wysłuchaniu wiersza dzieco opowiada, jak krasnoludki w wierszu pomagają mamie (wynoszą śmieci, bawią dzieci, składają pranie, wnoszą zakupy) . Rodzic pyta, czy dziecko też jest takimi krasnoludkami, czy pomaga w domu, co robi . Dziecko kończy zdanie: Jestem krasnoludkiem, bo… lub Będę krasnoludkiem i… Rodzic może podpowiadać różne czynności, które dziecko może samodzielnie wykonywać w domu .
"Szyjemy stroje dla lalek"
Przewidywane osirągnięcia dziecka:
• uważnie słucha wiersza dla dzieci,
• wie, co jest potrzebne do szycia,
• rozumie istotę szycia jako czynności łączenia tkanin,
• odróżnia dźwięki głośne i ciche,
• potrafi estetycznie wykonać pracę plastyczną,
• odróżnia sposób gry na różnych instrumentach,
• w zabawie właściwie reaguje na sygnał nauczyciela,
• doskonali koordynację wzrokowo-ruchową oraz motorykę dłoni .
Przebieg dnia:
- Zajęcia poranne
• „Tańcowała igła z nitką” – wysłuchanie wiersza J . Brzechwy . Nauczyciel czyta dzieciom wiersz .
Tańcowała igła z nitką
Tańcowała igła z nitką,
igła – pięknie, nitka – brzydko.
Igła cała, jak z igiełki,
nitce plączą się supełki.
Igła naprzód – nitka za nią:
„Ach, jak cudnie tańczyć z panią!”
Igła biegnie drobnym ściegiem,
a za igłą – nitka biegiem.
Igła górą, nitka bokiem,
igła zerka jednym okiem.
Sunie zwinna, zręczna, śmigła.
Nitka szepce: „Co za igła!”
Tak ze sobą tańcowały,
aż uszyły fartuch cały!
Jan Brzechwa
Nauczyciel pyta:
-Co to znaczy, że igła tańczyła z nitką?
- Jak się zakończył ich wspólny taniec?
- Kto tańczył ładnie, a kto brzydko?
Dziecko uczy się wierszyka na pamięć w czasie zabawy . Ustawia się w szeregu obok rodzca., podają sobie ręce, tworząc nitkę . RODZC stoi pierwszy – jest igłą . Deklamując wiersz, dziecko idą za RODZICEM, który prowadzi dziecko po sali w różnych kierunkach .
• „Nie tylko igły i nici” – prezentacja akcesoriów krawieckich, pokaz nawlekania nici na igłę i podstawowego ściegu – fastrygi, łączenie tkanin . RODZIC pokazuje różne akcesoria krawieckie: igły (różnych grubości i wielkości), kolorowe nici, nożyczki, szpilki, kolorowe tkaniny, miarkę krawiecką . Wspólnie z dzieckiem ustala ich przeznaczenie i sposób wykorzystania . Prezentuje ścieg fastrygowy, łącząc nim kawałki tkanin . Dziecko moze spróbować, pod opieką RODZICA, nawlec nitkę na igłę z większym oczkiem .
II. Zajęcia główne
• „Hop! Do góry” – śpiew ze zmienną dynamiką (raz ciszej, raz głośniej) . Rodzic wyjaśnia dziecku, co to jest chór (grupa osób śpiewających), czym się różni od orkiestry (grupa osób grających na instrumentach) . Dziecko dowiaduje się, że śpiewają chórem . Po zaśpiewaniu piosenki siadają w siadzie skrzyżnym przed nauczycielem . Ustalają wspólnie znaczenie gestów dyrygenta (dynamika zależy od odległości rozłożenia dłoni): obie dłonie rozstawione szeroko – śpiew w normalnej dynamice, dłonie ułożone blisko siebie – cichy śpiew . Pierwszym dyrygentem jest RODZIC. Nastepnie dziecko przejmują rolę dyrygenta .
https://www.youtube.com/watch?v=pQjB7kgnQpI
• „Ubranka dla lalek i misiów” – ozdabianie ścinkami tkanin, tasiemek, koronek spodenek dla misia i sukienki dla lalki – praca z rodzicem . RODZIC demonstruje, jak można wykorzystać materiały, jak przycinać tkaniny i tasiemki . Zwraca uwagę na estetyczne wykonanie pracy i zapełnienie tkaninami całej sylwety . Następnie dzieli grupę na zespoły 3–4-osobowe i rozdaje im, do wyboru, sylwety spodenek lub sukienek . Dziecko naradza się, jak najlepiej ozdobić ubranko, wybiera potrzebne materiały . Wspólnie naklejają je na sylwety i po zakończeniu prezentują reszcie grupy .
https://www.youtube.com/watch?v=yhOg2AqLNnQ
III. Zajęcia popołudniowe
• „Szyjemy na maszynie” – zabawa ruchowa z podskakiwaniem . Dziecko ustawia się w szeregu, za rodzicem . Na hasło: Igła – skaczą obunóż do przodu . Na hasło: Nitka – kładą ręce na ramiona dziecka przed sobą i biegną do przodu, w prawo i w lewo .
• „Groszki i paski” – ćwiczenia grafomotoryczne w ogrodzie, kreślenie kredą na chodniku . W ogrodzie RODZIC rozdaje dziecku kredę w różnych kolorach . Zachęca dziecko do narysowania na chodniku wzorów, jakie można zobaczyć na tkaninach: paski, groszki, kratka, cętki, łatki, na jak największej powierzchni . Dziecko nazywa swoje wzory .
"Porządek na głowie"
Przewidywane osirągnięcia dziecka:
• ćwiczy swoją sprawność,
• wie, kto czym się posługuje w swojej pracy,
• uczy się piosenki,
• doskonali grę na instrumentach muzycznych,
• uważnie słucha wiersza dla dzieci,
• wypowiada się na bliskie tematy,
• czerpie radość z zabaw ruchowych,
• naśladuje w zabawie dorosłych .
Przebieąg dnia:
- Zajęcia poranne
• „Tniemy jak nożyczki” – zabawa naśladowcza . Dziecko naśladuje cięcie nożyczkami . Na hasło: Małe nożyczki – jednocześnie wymachuje wyprostowanymi rękami w linii poziomej na krzyż oraz pionowo . Na hasło: Duże nożyce – w leżeniu na plecach wymachuje obunóż na krzyż w linii poziomej oraz pionowo .
• „Co komu potrzebne?” – przyporządkowywanie odpowiednich akcesoriów przedstawicielom zawodów . Rodzic rozdaje dziecku obrazki z osobami różnych zawodów, np . kucharz, lekarz, pilot, malarz, listonosz, strażak, policjant . Na stolikach rozkłada obrazki z odpowiednimi akcesoriami: garnek, stetoskop, wóż strażacki, pędzel i farby, torba z listami, samolot, kajdanki . Dziecko szuka obrazka pasującego do osoby z ich obrazka . Następnie siada na dywanie i nazywają swoją postać i jej akcesoria .
- II. Zajęcia główne
• „W salonie fryzjerskim” – zabawa dydaktyczna z wykorzystaniem wiersza L .J . Kerna „Dwa jeże”, poznanie pracy fryzjera, różnego rodzaju fryzur . Rodzic rozdaje dziecku obrazki przedstawiające fryzury wymieniane w wierszu: z przedziałkiem na głowie, loki, grzywki, fale, baczki, bez włosów, „na jeża” . Omawia je z dzieckiem . Zadaniem dziecka jest podnoszenie podczas słuchania wiersza obrazków przedstawiających fryzury, o których mowa . Rodzic czyta wiersz .
Dwa jeże
Przyszły do fryzjera dwa jeże.
– Niech pan nam powie,
panie fryzjerze,
Jakie się teraz nosi fryzury?
– Hm… Jedni się czeszą po prostu do góry,
Drudzy znowu z przedziałkiem,
A inni golą się aż do skóry
I chodzą bez włosów całkiem.
Niektórzy czeszą się jak Włosi…
– A grzywki?
– Grzywki też się nosi.
– A loczki?
– Loczki można także.
– A pukle?
– Nosi się, a jakże.
– A fale?
– Z wolna powracają.
– A baczki?
– Rzadko, lecz bywają.
– A na jeża ktoś się czesze?
– O, proszę panów, całe rzesze.
– A pan uważa, że to modne?
– Nie tylko modne, lecz wygodne.
– Więc nas nie trzeba dzisiaj strzyc?
– Moim zdaniem, nic a nic.
– To niech pan chociaż,
wie pan, tak z bliska,
Wodą kolońską nas trochę spryska.
– Pf!… Pf!… Pf!… Pf!…
– Dziękujemy za to spryskanie.
Do widzenia!
– Moje uszanowanie!
Ludwik Jerzy Kern
Po wysłuchaniu wiersza i prezentacji obrazków dziecko dzieli się swoimi doświadczeniami na temat pracy fryzjera . Opowiada o swoich wizytach w salonach fryzjerskich, różnych fryzurach (z rozróżnieniem na damskie i męskie), o potrzebie wizyt u fryzjera (dbanie o schludny, estetyczny wygląd) oraz o samodzielnym dbaniu o włosy (mycie, czesanie, ozdabianie spinkami, gumkami) .
III. Zajęcia popołudniowe
• „Zawijamy loki” – zabawa z turlaniem się . Dziecko jestw parze z rodzicem. Jedno kładzie się na dywanie, drugie klęka obok . Na hasło: Zawijamy loki – leżące dziecko jest turlane przez osobę ze swojej pary, raz w jedną, raz w drugą stronę . Później role się zmieniają .
• „W salonie urody” – zabawa tematyczna w kąciku fryzjerskim . Dziecko, wykorzystując różne akcesoria fryzjerskie (nożyczki, grzebienie, szczotki, wałki, spinki, suszarki), odgrywają role fryzjerów i klientów, zamieniają się rolami . Rodzic zachęca, aby dziecko próbowało zachowywać się i rozmawiać między sobą jak dorośli w salonie fryzjerskim, pamiętając o zwrotach grzecznościowych .
