Logo ZDZ

"Siedmiobarwny  szlak na niebie"

Przewidywane osiągnięcia dziecka:

• bezpiecznie bawi się w grupie,

 • poznaje zjawisko atmosferyczne, jakim jest tęcza,

• wie, jak wygląda tęcza,

• zna warunki, w jakich powstaje tęcza

• rytmicznie recytuje tekst,

• aktywnie słucha piosenki,

• zna kolory podstawowe i niektóre pochodne,

 • potrafi wskazać kolory i je nazwać,

• bierze udział w doświadczeniach fizycznych,

• ćwiczy mięśnie ramion przez szerokie wymachy .

 Przebieg dnia:

1. Zajęcia poranne

• „Kolorowy berek” – zabawa ruchowa z elementem biegu . Dzieci biegają w określonym miejscu w rytm tamburyna . Kiedy nauczyciel przestaje grać, dzieci zatrzymują się, a nauczyciel pokazuje kartonik w określonym kolorze i mówi: Kto ma na sobie coś w tym kolorze, niech podejdzie do mnie. Dzieci podchodzą, a nauczyciel sprawdza . Zabawę powtarzamy kilkakrotnie, za każdym razem nauczyciel pokazuje kartonik w innym kolorze . kolorowe kartoniki, tamburyn

 • „Tęcza” – wiersz M . Konopnickiej jako wstęp do rozmowy o zjawisku atmosferycznym, jakim jest tęcza, omówienie wyglądu i warunków powstawania . Dzieci oglądają ilustracje i fotografie przedstawiające tęczę . Nauczyciel czyta wiersz .

Tęcza – A kto ciebie, śliczna tęczo,

 Siedmiobarwny pasie,

Wymalował na tej chmurce

Jakby na atłasie?

– Słoneczko mnie malowało

Po deszczu, po burzy;

 Pożyczyło sobie farby

Od tej polnej róży.

Pożyczyło sobie farby

Od kwiatków z ogroda;

 Malowało tęczę – na znak,

Że będzie pogoda!

Maria Konopnicka

Następnie nauczyciel prowadzi rozmowę na podstawie treści wiersza .

Przykładowe pytania:

– Gdzie można zobaczyć tęczę?

– Jak wygląda tęcza?

 – Jakie ma kolory?

 – Kiedy powstaje tęcza?

Dzieci odpowiadają na pytania, opierając się na informacjach zawartych w treści wiersza oraz wcześniej zdobytej wiedzy . Następnie nauczyciel wiesza na tablicy ilustrację przedstawiającą tęczę i mówi: Popatrzcie na obrazek. To jest tęcza. Namalowało ją słońce po deszczu, po burzy. Pożyczyło kolory od kwiatów z ogrodu. Jakie to były kolory? Dzieci określają kolory tęczy . M. Konopnicka „Tęcza” [w:] „Kto wymyślił choinki? Antologia wierszy dla dzieci”, wybór W. Kobyłecka, E. Prządka, KAW, Warszawa 1986, s. 56, obrazki przedstawiające tęczę

• „Kolory” – rymowanka gamowa z chustą animacyjną . Nauczyciel rozkłada na podłodze chustę animacyjną . Dzieci stoją dookoła chusty i powtarzają za nauczycielem rymowankę: Kolor bawi się z kolorem pod tęczowym parasolem. Następnie nauczyciel śpiewa wierszyk na melodię gamy (pierwszy wers – gama do góry, drugi wers – gama na dół) . Dzieci biorą chustę za rogi, śpiewając pierwszy wers, podnoszą ją . Podczas śpiewania drugiego wersu opuszczają chustę . Nauczyciel proponuje zmiany tempa: szybki śpiew jest sygnałem do szybkiego podnoszenia i opuszczania chusty, wolny śpiew – to wolniejsze tempo zabawy z chustą . chusta animacyjna

1. Zajęcia główne

 • „Tęcza nad łąką” – słuchanie piosenki, zabawa taneczna przy piosence . Po wysłuchaniu i omówieniu treści piosenki nauczyciel rozdaje dzieciom kolorowe tarcze (krążki gimnastyczne) . Dzieci i nauczyciel ustawiają się w kole . Kładą tarcze przed sobą na podłodze . Dzieci obserwują i naśladują gesty nauczyciela . Pierwsza zwrotka: dzieci stukają palcami obu rąk w krążki, imitując odgłos deszczu . Refren: dzieci wstają i unoszą tarcze nad głowami . Na słowa:

Tęcza, tęcza! Jaka ładna!

Błyszczy w górze kolorami. (dzieci kołyszą tarczami nad głowami)

Weźmy wszyscy się za ręce,

namalujmy tęczę sami! (kładą tarcze przed sobą na podłodze i biorą się za ręce)

 Przy powtórce refrenu dzieci maszerują w kole wiązanym .

 Po zaśpiewaniu refrenu zatrzymują się przed tarczami (prawdopodobnie innymi niż poprzednio) .

Druga zwrotka, na słowa:

Zza wielkiej chmurki wybiegło słońce, (maszerują w miejscu)

wpadło na łąkę tyle promieni. (unoszą wysoko ręce)

Patrzą biedronki, (formują z dłoni okulary i patrzą przez nie)

patrzą zające – (formują z dłoni zajęcze uszy)

to kolorami tęcza się mieni. (obracają się z rękami na biodrach dookoła własnej osi)

 Refren: dzieci wstają i unoszą tarcze nad głowami, na słowa:

Tęcza, tęcza! Jaka ładna!

Błyszczy w górze kolorami.

 (kołyszą tarczami nad głowami)

 Weźmy wszyscy się za ręce,

namalujmy tęczę sami! (kładą tarcze przed sobą na podłodze i biorą się za ręce)

 • „Coś w pobliżu w kolorze…” – zabawa dydaktyczna, wyróżnianie i nazywanie kolorów w najbliższym otoczeniu z wykorzystaniem ilustracji z „Książki” (wyróżnianie kolorów z tła) . Nauczyciel układa na dywanie kolorowe kartoniki i nazywa kolejno ich kolory . Następnie podnosi każdy kartonik i pyta:

Jaki to kolor? Dzieci przyglądają się i określają kolor tego kartonika . Następnie nauczyciel pokazuje jakiś kartonik, a dzieci szukają w sali i wymieniają nazwy przedmiotów w takim samym kolorze . Po tej zabawie nauczyciel dzieli dzieci na drużyny, rozdając szarfy w czterech kolorach, i układa na dywanie w różnych miejscach cztery obręcze w tych samych kolorach co szarfy . Dzieci ustawiają się wokół obręczy zgodnie z kolorem . Nauczyciel poleca każdemu dziecku przynieść do obręczy po jednym przedmiocie w kolorze przydzielonej obręczy i szarfy . Następnie wspólnie sprawdzają prawidłowość wykonania zadania przez przeliczenie liczby dzieci, liczby przedmiotów, sprawdzenie kolorów . Po zabawie dzieci odnoszą przedmioty na miejsce . Na koniec dzieci oglądają ilustrację z „Książki” . Polecenia: – Przyjrzyj się obrazkowi. Spróbuj pokazać i powiedzieć, co jest żółte, co czerwone, co niebieskie, a co zielone. – Bardzo uważnie słuchaj wierszyków o kolorach i pokazuj kolejno te rzeczy, o których słyszysz. „Książka” s. 66–67, kolorowe kartoniki, szarfy, obręcze w czterech kolorach

III. Zajęcia popołudniowe

• „Tworzymy tęczę” – próba wywołania tęczy w kroplach wody z konewki w przedszkolnym ogrodzie . Nauczyciel i dzieci gromadzą się w słonecznym miejscu w ogrodzie . Następnie nauczyciel napełnia wodą konewkę i, wylewając wodę w miejscu nasłonecznionym, stwarza dzieciom okazję do zaobserwowania zjawiska tęczy w kroplach wody . Uwaga! Można też użyć węża ogrodowego . Aby zwiększyć ciśnienie i rozproszyć drobniejsze cząsteczki wody, należy zacisnąć palcami końcówkę węża . Tęczowe plamy można też zaobserwować na bańkach mydlanych . konewka z wodą/wąż ogrodowy, zestaw do puszczania baniek mydlanych

• „Wstążki na wietrze” – zabawa ruchowa ze wstążkami z wymachami ramion . Nauczyciel rozdaje dzieciom kolorowe wstążki i zaprasza do zabawy, wskazując określone ruchy ramion, np . zataczanie kół ramieniem w płaszczyźnie pionowej, poziomej, ruchy faliste . Muzyczny wariant zabawy utrwalający pojęcia „cicho – głośno”, „szybko – wolno”: dzieci, zwiększając lub ograniczając ruchy, reagują na zmiany dynamiki (nauczyciel ma możliwość regulacji głośności muzyki na odtwarzaczu) lub tempa (nauczyciel może zmieniać tempo gry, akompaniując na instrumencie perkusyjnym, np . na trójkącie) .
tęcza 1  2 
praca plastyczna- tęcza

"Poznajemy Warszawę"

Zajęcia poranne

* Metro – zabawy konstrukcyjne. Potrzebujemy dwa lub trzy duże kartony, kredki, papier kolorowy, klej, taśmy samoprzylepne, nożyczki, zdjęcia przedstawiające warszawskie metro. (w innym pliku)

 Rodzic pokazuje zdjęcia warszawskiego metra. Rozmawia z dzieckiem na jego temat. Następnie proponuje wykonanie tunelu metra z kartonów. Pomaga dziecku w łączeniu pudeł za pomocą taśmy klejącej. Zachęca do ich ozdobienia według własnych pomysłów. Kiedy tunel będzie już skończony, dziecko zamienia się w pociąg i przejeżdża tunelem z jednej stacji na drugą (przechodzą na czworakach lub pełzają).

*Ulica w dużym mieście – ćwiczenie słuchu fonematycznego. Obrazek przedstawiający ulicę w dużym mieście.

 Rodzic pokazuje dziecku zdjęcie i nazywa jego wybrane elementy, np.: ulica, samochód, przystanek itp. Dziecko wskazuje  je na zdjęciu i powtarzają głośno ich nazwy. Dzielą je rytmicznie (na sylaby).

Zajęcia główne

• "Wycieczka" -  dziecko ustawia  się w pociagu za rodzicem, w rytm piosenki  "Jedzie pociąg z daleka" zwiedza Warszawę. Zatrzymuję się chwile przy kolejnych stacjach : Pomnik Syrenki, Stadion Narodowy, Stare Miasto, Łazienki. Opowiadając w skrócie co to za miejsca.
•  Wyjaśnienie pojęcia stolica. Zapoznanie z herbem Warszawy. Rodzic wyjaśnia dziecku znaczenie słów: stolica, herb. Pokazuje Warszawę na mapie Polski. Zapoznaje z herbem Warszawy. Prosi, aby dziecko opisało jego wygląd.

Herb Warszawy to umieszczona na czerwonym polu postać kobiety z długim, rybim ogonem – Syrena. W lewej ręce trzyma tarczę, a w prawej ręce wzniesiony do góry miecz. Nad postacią Syreny znajduje się złota korona, która symbolizuje zwycięstwo. Syrena pilnuje bezpieczeństwa mieszkańców stolicy. Tarcza i miecz jej w tym pomagają.

 Zdjęcie w innym pliku

• "Syrenka Warszawska" – sluchanie legendy, rozmowa na jej temat

Rozmawiali z sobą dwaj rybacy znad Wisły w owych zamierzchłych czasach, gdy na miejscu dzisiejszej Warszawy leżała niewielka rybacka osada, otoczona gęstymi lasami. – A widzieliście ją, tę Syrenę, Szymonie? – Widzieć nie widziałem, Mateuszu, ale słyszałem, jak śpiewa. – Jak tylko słoneczko ma się ku zachodowi i czerwienią pomaluje Wisełkę, zaraz jej piosenka się rozlega. – Warto by ją wypatrzeć, zobaczyć. – Jeśli nas ujrzy – umknie i skryje się w wodzie. – Najlepiej zapytać o to ojca Barnabę, pustelnika. To człowiek mądry i pobożny; on powie i nauczy, co czynić nam należy. Udali się do pustelnika Barnaby i opowiedzieli mu o Syrenich śpiewach, które słyszą wieczorami. Ojciec Barnaba zadumał się na długą chwilę, a obaj rybacy czekali w skupieniu, aż namyśli się, co poradzić.

– Więc trzeba tak zrobić: w pełnię miesiąca wybierzemy się we trzech do źródełka; na ubrania przyczepimy gałęzi świeżo zerwanych, żeby Syrena człowieka nie poczuła, bo się nie pokaże; zaczaimy się przy samym źródle, a gdy wyjdzie i śpiewać zacznie, wtedy zarzucimy na nią sznur, zwiążemy i miłościwemu księciu na Czersku zawieziemy w darze. Niech ją na zamku trzyma i niech mu wyśpiewuje. Była piękna, pogodna noc. Ale w lesie nie wszyscy spali. Zza brzóz i wierzb stojących nad potokiem widać było trzy skulone postacie. Przycupnęły one wśród krzaków gęstych i patrzyły w wodę potoku, mieniącą się srebrzyście od blasków księżyca. Byli to dwaj rybacy, Szymon i Mateusz, i pustelnik, ojciec Barnaba. Nagle z wody wynurzyła się przecudna postać. Miała długie kruczoczarne włosy, szafirowe oczy. Przyglądającym się jej rybakom aż serca zamarły ze wzruszenia. Syrena chwilę trwała w milczeniu, zapatrzona w niebo i w gwiazdy – i oto w ciszy tej czarownej nocy zadźwięczał piękny śpiew. Wtem z krzaków, cicho, bez szelestu, wyskoczyły owe trzy postacie i rzuciły się na Syrenę. Rybacy z ojcem Barnabą skrępowali i wyciągnęli Syrenę z wody. Szamotała się nieszczęsna, ludzkim głosem ich prosiła o uwolnienie. Głos ten wzruszyć ich nie mógł, gdyż, wedle rady ojca Barnaby, uszy mieli woskiem szczelnie zatkane. – Zamkniemy Syrenę w oborze, a pilnować jej będzie pastuszek Staszek. Skoro świt zawieziemy ją do księcia. Staszek został sam na sam z Syreną, siadł naprzeciwko i tak, jak mu rozkazali, patrzył w nią bacznie i oczu z niej nie spuszczał. Nagle Syrena spojrzała na Staszka swymi czarodziejskimi oczami i zaśpiewała. Staszek był na wpół przytomny. Jak żyje, nie słyszał nic podobnego. Śpiew syreny grał na jego sercu tak, jak gra wiosna na sercu każdego człowieka. A Syrena nagle spojrzała wprost w oczy Staszka i rzekła: – Rozwiąż mnie! Nie zawahał się ani na chwilę. – Otwórz wrota i chodź za mną. Usłuchał. Otworzył wrota i czekał, co się stanie. Nie czekał długo. Syrena uniosła się ze słomy, na której leżała, i skacząc na swoim rybim ogonie, przeszła przez wrota i skierowała się w stronę Wisły. Szła i śpiewała. A Staszek, jak urzeczony, szedł za nią, szedł za nią, bez woli, bez myśli. A gdy już była tuż-tuż nad brzegiem Wisły, odwróciła się, spojrzała ku wiosce i zawołała na głos cały: – Śpiewałam wam, ludzie prości, ludzie serca cichego i dobrego, ale na rozkaz śpiewać nie chcę i nie będę. Wolę skryć się na wieki w falach wiślanych, wolę zniknąć sprzed waszych oczu i tylko szumem rzeki do was przemawiać. A gdy przyjdą czasy ciężkie i twarde, czasy, o których nie śni się ani wam, ani dzieciom i wnukom dzieci waszych śnić się jeszcze nie będzie, wtedy, w lata krzywdy i klęski, szum fal wiślanych śpiewać będzie potomkom waszym o nadziei, o sile, o zwycięstwie. Tymczasem pędem od wioski lecą ku brzegowi obaj rybacy i pustelnik stary i krzyczą: – Nie puszczaj! A Syrena, chlup, do wody, a za nią w te pędy Staszek. I zniknął. Minęły lata i wieki. Na miejscu wioski powstało bogate i warowne miasto. A miasto to, później stolica, na pamiątkę dziwnej przygody z Syreną, wzięło ją za godło swoje, i godło to po dzień dzisiejszy widnieje na ratuszu Warszawy.

Przykładowe pytania:

− Jak wyglądała Syrenka?

− Dlaczego rybacy chcieli ją schwytać?

− Kto uwolnił Syrenkę?

− Co obiecała Syrenka warszawiakom?

• "Syrenka" – praca plastyczna, pomalowanie  Syrenki , ozdobienie ogona i miecza folią aluminiową

Zajęcia popołudniowe

• "Stare Miasto" – historia , zjęcia miejsc Warszawy w poprzedniejszym pliku

Stare Miasto to najstarsza część Warszawy. Znajdują się tu piękne, kolorowe, stare kamienice. W czasie wojny Stare Miasto zostało całkowicie zburzone. Polacy jednak odbudowali je, starając się zachować dawny wygląd. Łazienki Królewskie to bardzo duży park. Można tutaj zobaczyć piękne budowle, np. Pałac na Wyspie, i przespacerować się ścieżkami wśród drzew, krzewów i kwiatów. Stadion Narodowy został zbudowany niedawno, na Mistrzostwa Europy w piłce nożnej. Znajduje się nad Wisłą. Krzesełka na stadionie mają kolor biało-czerwony

• "Syrenka" – rysujemy po śladzie, karta pracy 

"Z biegiem Wisły"

Zajęcia poranne

• "Klocki"- odtwarzamy rymy z klocków.Rodzic układa wg włąsnego pomysłu rymy z klocków, zadanie dziecka jest odtworzenie rymu.
• "Rymy"- karta pracy. Uzupełnij zgodnie z instrukcją. Karta pracy

Zajęcia główne

• "Z biegiem Wisły" - Dziecko otrzymuje pasek niebieskiej bibuły w dowolny spoób.

Następnie Rodzic pokazuje dziecku mapę Polski i wskazuje na mapie i wskazuje w jaki sposób oznacza się rzeki. Pokazuje bieg rzeki i przykładają bibułę którą dziecko ułożyło prędzej.

• "Wisła" – Rodzic pyta jaka jest najdłuższa rzeka Polski , Pokazuje na mapie Wisłę, wyjaśniając jednocześnie, że Wisła wypływa z gór i wpada do morza. Zaprasza dziecko na wycieczkę z biegiem Wisły. Dzieci siadają skrzyżnie i odpychając się rękami z jednej i z drugiej strony, płyną łódką z biegiem Wisły.
• "Wisła"- karta praca  w innym pliku. Odrysowanie niebieską kredką biegu Wisły , następnie wyklejenie niebieską plasteliną.

* "O powstaniu Wisly" – legenda dla dzieci , filmik

https://l.facebook.com/l.php?u=https%3A%2F%2Fwww.youtube.com%2Fwatch%3Fv%3DhTty9Ob73Dg%26feature%3Dshare%26fbclid%3DIwAR3NR3eMI5rIFEk7PpEfz7vkM3-N3gp1yN5Hq1wbOKwnFiRkRN05Fl7x-OQ&h=AT2TzlxZM4VEh6YUkNJ24e99Pmk0SJmY5ckTkM0byckh90nu8LxMITtF5Md11mmMJdgK-D8J7ZSW4NdIBUCjhnpL6HQ1JBPjvUooGebUsCFB7GI4VJ9PWDMfv5WYbrwFytYw

Zajęcia popołudniowe

• • Zabawy konstrukcyjne – Budujemy mosty.

Samodzielne rozwiązywanie sytuacji problemowej.  Rodzic układa na dywanie kawałek niebieskiej krepiny – rzekę. Obok ustawia pudełko z klockami oraz tekturę. Z jednej i z drugiej strony rzeki umieszcza małe samochody. Proponuje dzieciom budowę mostów.

• "Budujemy mosty" – zabawa przy piosence

Zajęcia poranne

* "Godło" – historia symbolu narodowego

* Porównywanie zdjęć przedstawiających polskie godło. Obrysowywanie i kolorowanie rysunku – karta pracy w innym pliku Zdjęcia godła narodowego (obecnego i wcześniejszych – zdjecia w innym pliku)

Zajęcia główne

 *Słuchanie wiersza. Rodzicrecytuje dzieciom wiersz Iwony Fabiszewskiej Moja Ojczyzna.

Kocham moją ojczyznę, 

bo jestem Polakiem.

Kocham Orła Białego,

 bo jest Polski znakiem.

 Kocham barwy ojczyste:  te biało-czerwone.

 Kocham góry i niziny,

 każdą Polski stronę.

  • Rozmowa na temat wiersza.

  − Jak nazywa się nasza ojczyzna? 

− Co to znaczy być Polakiem?

 − Dlaczego kochamy orła białego? 

− Jak wygląda nasze godło?

Rodzic pokazuje  mapę Polski. Obrysowuje palcem jej granice. Mówi, że to wszystko, co znajduje się między granicami, to jest Polska. Następnie prosi, by dziecko wybrało sobie jedną pluszową zabawkę i usiadło z nią w kole.

Mówi: Przytulmy pluszowe zabawki tak mocno, jak mocno kochamy naszą ojczyznę. Powtórzcie pierwszy fragment wiersza, po cichu, pluszowej zabawce do jednego ucha.

• Nauka powyższego wierszana pamięć
• Zabawa ruchowa Jedziemy na wycieczkę. Pomarańczowy kartonik i zielony kartonik , np. tamburyn.

Rodzic gra np. na tamburynie. Na przerwę w grze dziecko zatrzymuje się. Rodzic pokazuje pomarańczowy kartonik – dziecko wspina się po górach (wysoko unoszą kolana, maszerując w miejscu) – lub zielony kartonik – schyla się i naśladuje wąchanie kwiatków.

• "Godło Polski" -  praca plastyczna , wykonanie godłą z rolki po papierze toaletowym
• "Moja ojczyzna" – utrwalenie piosenki z dnia poprzedniego

Zajęcia popołudniowe

• "Prawda czy fałsz" – Rodzic zadaje pytania

Przykładowe wypowiedzenia:

 Stolicą Polski jest Warszawa.

Polska flaga ma barwy biało-czerwone.

Polskie morze to Bałtyk.

Najwyższe góry w Polsce to Tatry.

Największe miasto w Polsce to Londyn.

W Polsce językiem ojczystym jest język angielski.

W naszym kraju rosną palmy.

• Kolorowanka – pokoloruj godło Polski