Scenariusz zajęć online dla grupy III – 18.05.2020r.
Opracowała: mgr Justyna Anielak
Grupa: III (4 i 5 –latki)
Krąg tematyczny: ,,Sztuka bycia mądrym
Temat dnia: ,, Droga do mądrości”
Czas trwania: 45 minut
Pomoce dydaktyczne:
kartoniki z obrazkami przedstawiającymi różne źródła wiedzy według opisu w szkicu zajęć, bajki: „O rybaku i złotej rybce”, „Pinokio”, „Kot w butach”, „Jaś i Małgosia”, taśma klejąca, nożyczki, gumka, książki wymagające drobnych napraw
4-latek:
Karta pracy w załączniku
5-latek:
„Karty pracy. Powietrze” s. 27
Przewidywane osiągnięcia:
Dziecko:
– docenia różne źródła mądrości w otaczającym świecie,
– dostrzega elementy humorystyczne w utworze literackim,
– odczytuje mądrość zawartą w znanych bajkach i baśniach,
– przyporządkowuje postać literacką do pasującej okładki (5-latek),
-przyporządkowuje postać literacką do pasującego przedmiotu (4latek),
– wie, jak należy dbać o książki,
– potrafi porządkować domowy księgozbiór według przyjętego kryterium.
Przebieg zajęć głównych:
• „Droga do mądrości” – stworzenie mapy mentalnej, graficzna prezentacja źródeł wiedzy wskazywanych przez dziecko i Rodzica.
Rodzic przygotowuje kartoniki z obrazkami przedstawiającymi różne źródła wiedzy: osoby (mama, tata, babcia, dziadek, nauczyciel, lekarz, policjant, strażak), miejsca (przedszkole, szkoła, muzeum, biblioteka, laboratorium naukowo-badawcze, morze, las, góry, pole uprawne, wiejskie podwórko, ogród, centrum handlowe) lub przedmioty (słowniki, encyklopedie, książki z bajkami, gazety, telewizor, komputer, telefon, mikroskop, lornetka, luneta) oraz takie, które wydają się być niezwiązane z omawianą tematyką (woda, piasek, kamyk, muszelka, gałązka, liść). Rodzic kładzie na dywanie kartonik z napisem MĄDROŚĆ i drugi z napisem WIEDZA, zachęca dziecko do odpowiedzi na pytania: Co to jest mądrość? Co to jest wiedza? Czy mądrość i wiedza znaczą to samo? Jakie są źródła wiedzy? Jaka jest droga do mądrości? Dziecko losuje kartonik z obrazkiem i decyduje, czy informacja na nim zawarta może być przydatna do rozważań na temat mądrości i wiedzy. Jeśli tak, umieszcza kartonik na dywanie. Dziecko uzasadnia swoje wybory.
obrazki do zadania: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10
Pomoce: kartoniki z obrazkami przedstawiającymi różne źródła wiedzy według opisu w szkicu zajęć
• „Bajkowa mądrość” – słuchanie wiersza J. Brzechwy pt. „Sowa”, rozważania na temat mądrości płynących z utworów literackich, uświadomienie znaczenia korzystania z mądrości życiowych w nich zawartych
Rodzic przedstawia dziecku wiersz jako punkt wyjścia do rozmowy na temat wartości w utworach literackich. Zwraca uwagę na humor zawarty w wierszu.
Sowa
Na południe od Rogowa
mieszka w leśnej dziupli sowa,
która całą noc, do rana,
tkwi nad książką, zaczytana.
Nie podoba się to sroce:Szkice zajęć Maj
– Pani czyta całe noce,
zamiast się pokrzepić drzemką,
pani czyta wciąż po ciemku.
Czyta się, gdy światło świeci.
To zły przykład jest dla dzieci!
Ale sowa, mądry ptak,
odpowiada na to tak:
– U-hu, u-hu, u-hu,
nie brzęcz mi przy uchu,
jestem sowa płowa,
sowa mądra głowa.
Badam dzieje pól i łąk,
jeszcze mam czterdzieści ksiąg.
Dzięcioł, znany weterynarz,
rzekł: – Ty sobie źle poczynasz,
to niezdrowo, daję słowo,
to niezdrowo, moja sowo,
dawno przecież zapadł zmrok,
strasznie sobie psujesz wzrok.
Jak oślepniesz – będzie bieda,
nikt ci nowych oczu nie da,
nie pomoże i poradnia,
czytać chcesz, to czytaj za dnia!
Ale sowa, mądry ptak,
odpowiada na to tak:
– U-hu, u-hu, u-hu,
zmiataj, łapiduchu,
jestem sowa płowa,
sowa mądra głowa.
Trudno, niech się ściemnia w krąg,
jeszcze mam czterdzieści ksiąg.
Na południe od Rogowa
mieszka w leśnej dziupli sowa.
Wzrok straciła całkowicie,
zmarnowała sobie życie;
kiedy sroka leci w pole,
pyta: – Czy to ty, dzięciole?
Kiedy dzięcioł mknie wysoko,
woła: – Dokąd lecisz, sroko?
Przeczytała ksiąg czterdzieści,
dowiedziała się z ich treści,
że kto czyta, gdy jest mrok,
może łatwo stracić wzrok.
Jan Brzechwa
Rodzic zwraca uwagę na swoisty charakter bajek, baśni, przekaz istotnych informacji i wartości w przystępnej formie oraz zawarty w każdej bajce morał. Rodzic tłumaczy, że sowa jest symbolem mądrości, ale w wierszu jest inaczej, bo sowa niby mądra, a nie wie, że nie należy czytać w ciemnościach. Stawia pytanie problemowe: Czego uczy nas ten wiersz? Zachęca dziecko, by samo odnalazło morał. Dziecko próbuje go sformułować. Następnie Rodzic przedstawia dziecku kolejno kilka bajek/baśni, np. „O rybaku i złotej rybce”, „Pinokio”, „Kot w butach”, „Jaś i Małgosia” z prośbą o wskazanie w każdej z nich morału, mądrości, prawdy życiowej. Wspólnie omawiają bajki, fabułę, bohaterów, morał.
4-latek: karta pracy w załączniku
Na koniec dziecko opowiada z jakich bajek pochodzą postacie przedstawione na karcie pracy, a następnie łączy postać z przedmiotem.
5-latek: „Karty pracy. Powietrze” s. 27
Na koniec dziecko dopasowuje postać do okładki książki na karcie pracy.
Pomoce: bajki: „O rybaku i złotej rybce”, „Pinokio”, „Kot w butach”, „Jaś i Małgosia”
• „Klinika chorych książek” – prace w kąciku książek, który znajduje się w domu, naprawianie uszkodzonych woluminów, porządkowanie księgozbioru.
Dziecko z pomocą Rodzica i według jego wskazówek naprawia uszkodzone książki. Mocuje
za pomocą taśmy oderwane strony, wyciera gumką ślady kredek. Dziecko może uporządkować księgozbiór według przyjętej zasady, np. rodzaju książek, i uszeregować z wykorzystaniem umownych kodów.
Pomoce: taśma klejąca, nożyczki, gumka, książki wymagające drobnych napraw
Scenariusz zajęć online dla grupy III –15.05.2020r.
Opracowała: Anna Frankowska
Grupa: III (4 i 5 –latki)
Krąg tematyczny: Opowieści czterech wiatrów
Temat dnia Dzień wiatru
Przewidywane osiągnięcia:
– potrafi dobrać elementy stroju, aby odzwierciedlić charakter postaci,
– wykonuje improwizacje ruchowo
-taneczne do muzyki,
– uważnie słucha opowiadania i trafnie odpowiada na pytania dotyczące jego treści,
– poznaje przykłady roślin i zwierząt, których wygląd podczas rozwoju ulega przemianie,
– doskonali sprawność manualną podczas kreślenia po śladzie.
Przebieg zajęć głównych:
„Taniec wiatrów” – zabawy ruchowe i taneczne, doskonalenie orientacji w przestrzeni i płynności ruchów. Rodzic najpierw daje dziecku szyfonowe chustki. Proponowany utwór ma budowę ABB1. Część A składa się z dwukrotnie powtórzonego krótkiego tematu. Podczas pierwszego pojawienia się tematu dzieci naśladują ruchy dorosłego, np. kołysanie chustką na boki, podnoszenie i opuszczanie chustki, przekładanie chustki z ręki do ręki, obroty wokół własnej osi. Podczas powtórzenia tematu (0:26) improwizują ruch do muzyki. Na początku części B (0:48) wszyscy tworzą koło wiązane, trzymając prawą ręką swoją chustkę, a lewą koniec chustki rodzica, i poruszają się w prawą stronę. Na sygnał rodzica (np. 1:10) następuje zmiana kierunku ruchu. Podczas części B1 (1:21) dzieci ponownie poruszają się, dopasowując ruch do muzyki. Następnie nauczyciel rozdaje szarfy w dwóch kolorach. Dzieci zakładają je na skos, na jedno ramię, i dobierają się w pary (dziecko z czerwoną szarfą i z szarfą żółtą). Rodzic prezentuje piosenkę „Wścibski wiatr”. Do każdej zwrotki i części instrumentalnej dzieci wykonują podobny układ ruchowy. Podczas zwrotki wszyscy maszerują w kole wiązanym w prawą stronę, w połowie zwrotki zmieniają kierunek. Podczas części instrumentalnej w parach wykonujemy cztery małe kroki do tyłu, oddalając się od siebie, a następnie cztery kroki do przodu, zbliżając się. W drugiej połowie części instrumentalnej stykamy się prawymi dłońmi na wysokości ramienia (jak w tańcu dworskim) i obracamy się do końca tej części.
Pomoce: „Menuet” II Suita „Arlezjanka” G. Bizeta nr 27 i „Wścibski wiatr” nr 17 ; link do utworu: https://www.youtube.com/watch?v=9ew5Ux7g_UQ
„W roli głównej mlecz” – słuchanie opowiadania W. Widłaka oraz zabawy badawcze z mleczami, zapoznanie z właściwościami popularnej rośliny zielarskiej, poznanie przykładów roślin i zwierząt, które radykalnie zmieniają wygląd podczas rozwoju. Rodzic czyta dzieciom opowiadanie jako zachętę do rozważań na temat popularnej rośliny. Dmuchawce – Skąd się biorą dmuchawce? – zapytał pies Pypeć, nabrał powietrza i dmuchnął. Biała delikatna kulka przed jego nosem rozpadła się na mnóstwo parasolków. Parasolki uniosły się nad łąkę i poszybowały, niesione niewidzialną siłą. – Wiadomo! – zawołała kaczka Katastrofa. – Dmuchawce biorą się z dmuchania! Podskoczyła i spróbowała złapać któryś z latających parasolków, ale jej się nie udało.– Akurat! – uśmiechnął się Pypeć. – Gdyby brały się z dmuchania, wszędzie byłoby ich pełno, i to przez cały rok. Wystarczyłoby dmuchnąć. A widziałaś kiedyś dmuchawiec zimą? Katastrofa przestała skakać i zastanowiła się przez chwilę. – Nie widziałam… – wymruczała. – Ale zimą jest śnieg, a śnieg jest biały i dmuchawce też, więc może dlatego wtedy ich nie widać. Pypeć pokręcił głową. – Ja jestem biały, a zimą i tak mnie widać – powiedział. – Tu musi chodzić o coś innego. Dmuchnął mocno na ażurową kulkę i w powietrzu znów przybyło latających parasolków. Katastrofa pobiegła za nimi, dmuchając ze wszystkich sił. Mucha Bzyk-Bzyk, która dotąd przechadzała się leniwie po uchu Pana Kuleczki, poleciała za nią. Nie mogła zbyt mocno dmuchać, ale za to ścigała się z białymi parasolkami. Pypeć sturlał się z kraciastego koca na zielonożółtą łąkę i spojrzał w górę. Niebo było prawie białe i na tym tle parasolki zniknęły. Pypeć nie zdążył się nad tym dobrze zastanowić, gdy tuż nad nim pojawiło się coś żółtopomarańczowego i zdyszanym głosem powiedziało: – Już wystarczy! Musimy zapytać Pana Kuleczkę! Pan Kuleczka nie był daleko. Leżał na kraciastym kocu i wyplatał z trawy pajączka dla Bzyk-Bzyk. – Dmuchawce? – powtórzył, gdy usłyszał pytanie zadane chórem przez Katastrofę i Pypcia. Sięgnął za koc, zerwał jeden z żółtych kwiatków i wyjaśnił: – Dmuchawce biorą się stąd! Katastrofa podbiegła bliżej. – Są schowane? – zawołała. – Gdzie? Ale zanim zdążyła dobrze się przyjrzeć kwiatkowi, Pan Kuleczka złapał ją i przytulił. – Niezupełnie – powiedział. – To właśnie te żółte kwiatki rosną, rosną, a w końcu zmieniają się w dmuchawce. Katastrofa otworzyła szeroko oczy. – Naprawdę można się aż tak bardzo zmienić? – zapytała. Pypeć przypatrywał się na zmianę puchatym białym kulkom i strzępiastym żółtym kwiatkom. W końcu zerknął na Pana Kuleczkę. Sam nie wiedział, co ma o tym myśleć. Pan Kuleczka nie patrzył ani na żółte kwiatki, ani na białe kulki. Patrzył na Katastrofę, Pypcia i Bzyk-Bzyk. – Można się zmienić, można – pokiwał głową. – Wy też kiedyś urośniecie i się zmienicie… – W dmuchawce?! – zawołała Katastrofa. Pan Kuleczka roześmiał się głośno. – Nie! – powiedział. – W dmuchawce na pewno nie. Ale jestem pewien, że będziecie latać wysoko. Jak dmuchawce. Albo i wyżej. Pypeć chciał jeszcze dopytać Pana Kuleczkę, w co się zmienią z Katastrofą, ale w tym właśnie momencie Katastrofa dmuchnęła mu prosto w nos, więc nie zdążył, tylko pobiegł za nią. W końcu – pomyślał – kiedyś oboje i tak się tego dowiedzą…
Wojciech Widłak W. Widłak „Dmuchawce” [w:] „Pan Kuleczka. Radość”, Media Rodzina, Poznań 2012, s. 22–25
Po wysłuchaniu opowiadania zadajemy pytania dotyczące treści:
Czym na łące bawili się kaczka Katastrofa i pies Pypeć?
Nad czym zastanawiał się pies Pypeć?
Dlaczego parasolki dmuchawców czasami były niewidoczne?
Jak wyjaśnił zagadkę Pan Kuleczka?
Rodzic zachęca dzieci do dzielenia się wiadomościami na temat mniszka lekarskiego – popularnie zwanego mleczem. Rozdajemy im rozczłonkowane rośliny, lupy, a także rękawiczki jednorazowe (z uwagi na sok, który plami dłonie i ubrania). Dzieci badają roślinę, dzielą się spostrzeżeniami, formułują wnioski. Rodzic szereguje wiedzę, uściśla pojęcia, wzbogaca o dodatkowe informacje: Mniszek pospolity ma płatki zrośnięte, jasnożółte lub złocistożółte. Osiągając dojrzałość, zmienia się w kulisty dmuchawiec. Dmuchawiec tworzy puszystą kulę, która składa się z niewielkich, parasolowatych aparatów lotnych. Mogą być one przenoszone na bardzo dalekie odległości. Korzeń mniszka jest gruby i długi, prosty, tworzy rozgałęzienia tylko w kamienistej glebie. Łodyga jest pusta w środku, liście są podłużne i lśniące. Przez środek liścia biegnie główna żyła mleczna z mlecznym sokiem. Roślina kwitnie od kwietnia do sierpnia, jest zapylana przez owady. W uprawach rolnych, w sadach i ogrodach jest uciążliwym chwastem. Poza tym występuje też na nieużytkach, trawnikach i łąkach. Jest rośliną leczniczą. Z młodych, surowych liści można przyrządzać sałatkę wiosenną. Wywar z gotowanych kwiatów mniszka po dodaniu dużej ilości cukru zamienia się w syrop o barwie, konsystencji i smaku zbliżonym do miodu, tzw. miodek majowy. Świeża roślina stanowi też pożywienie dla zwierząt hodowlanych. W podsumowaniu rozmowy mówimy : Kwiat mniszka zmienił się w dmuchawiec – czy znacie w przyrodzie coś takiego, co podczas rozwoju również zmienia się nie do poznania? Tu pomagamy dzieciom wskazywać przykłady ze świata roślin i zwierząt, np. kijanka zmieniająca się w żabę, larwa zmieniająca się w motyla, kwiat zmieniający się w owoc. Na koniec stawiamy pytanie otwarte: Powiedzcie, czy wy również zmienicie się nie do poznania?
Pomoce:, okazy mniszka lekarskiego, lupy, rękawiczki
„Mniszek lekarski” – ćwiczenia grafomotoryczne, doskonalenie sprawności manualnej (karta pracy). Dzieci rysują po śladzie na karcie pracy mniszek lekarski. Nazywają części rośliny i kolorują obrazek.
„Karty pracy. Powietrze” Pięciolatki s. 26
Dzieci czteroletnie: karta pracy w zdjęciach.
Scenariusz zajęć online dla grupy III – 14.05.2020r.
Opracowała: mgr Justyna Anielak
Grupa: III (4 i 5 –latki)
Krąg tematyczny: ,,Opowieści czterech wiatrów’’
Temat dnia: ,, Pożyteczna siła wiatru”
Czas trwania: 45 minut
Pomoce dydaktyczne:
nasiona klonu, świerku, model demonstracyjny wiatraka, samolot z papieru, miska z wodą, żaglówka, butelka z wodą mineralną, makieta wyspy, mapa skarbów, skrzynia, szarfy lub krążki albo kolorowa kreda
4-latek:
Kolorowanka – żaglówka, kredki
,,Karty pracy. Powietrze’’ s. 9, ołówek
,,Teczka małego artysty’’- Wiatraczek, pinezka, listewka
5-latki:
„Karty pracy. Powietrze” s. 24, kredki
„Karty pracy. Powietrze” s. 25, kredki
„Teczka małego artysty” – Wiatrak, słomka, klej
Przewidywane osiągnięcia:
Dziecko:
– obserwuje działanie wiatru na różne obiekty i formułuje proste wnioski,
– porządkuje zbiory według rosnącej liczebności (5-latek),
-koloruje żaglowiec (4-latek),
– trafnie określa kierunek stawianych kroków,
– kreśli drogę wyznaczoną małymi i wielkimi literami „d” (5-latek),
-rysuje po śladzie latawce i ich ogony (4-latki)
– tworzy konstrukcję przestrzenną z papieru według wzoru.
Przebieg zajęć głównych:
• „Siła wiatru” – zabawy badawcze w ogrodzie, przeprowadzanie doświadczeń i wyciąganie wniosków podczas obserwacji działania wiatru na różne obiekty.
Rodzic demonstruje wirujące nasiona, np. klonu czy świerku, poruszających się na wietrze.
5-latki razem z Rodzicem badają szybkość obracania się ramion wiatraka (model demonstracyjny z „Teczki małego artysty”) w zależności od siły wiatru lub zaangażowania dmuchających dzieci. Wszystkie dzieci puszczają modele samolotów z wiatrem i pod wiatr. Rodzic wyjaśnia znaczenie kierunku wiatru dla startowania i lądowania samolotów. Można też w misce z wodą puścić małą żaglówkę i obserwować, w którą stronę popłynie.
Pomoce: nasiona klonu, świerku, model demonstracyjny wiatraka, samoloty z papieru, miska z wodą, żaglówka
• Zabawa ruchowa metodą opowieści ruchowej : „Statki na morzu”
Rodzic włącza podkład muzyczny z odgłosami oceanu. W rogu pokoju układa makietę wyspy z przypiętą mapą skarbów. Gdzieś w pokoju ukrywa skrzynię, a w niej butelkę niegazowanej wody mineralnej. Dziecko jest statkiem. Rodzic czyta opowiadanie a dziecko słucha treści i wykonuje polecenia Rodzica.
Był upalny dzień, kiedy z ogromnego portu wypłynął w morze okręt. Wiózł marynarzy i rożne cenne towary na swoim pokładzie (dziecko powoli porusza się po pokoju z rekami na biodrach w kształt żagli). Morze było spokojne, więc okręt lekko kołysał się na boki (dziecko kołysze się z nogi na nogę). Kapitan prowadził swój statek tak by nie zderzały się ze skałami (dziecko skręca w prawo), ani nie wpłynął na mieliznę (skręt w lewo). Kiedy przed okrętem wyłonił się nagle inny okręt kapitan krzyczał: „cała wstecz !” i okręt płynął do tyłu (dziecko idzie do tylu). A kiedy wszyscy chcieli odpocząć, wołano: „kotwica w dół” i statek zatrzymywał się (dziecko kuca), by potem znów płynąć w dal. Któregoś dnia żeglugi, rozpętał się burza. Kapitan zawołał: złożyć żagle! (dziecko opuszcza ręce). Uwaga! Sztorm! (dziecko kołysze się mocniej, udając sztorm i fale). Burza była tak silna, że uszkodziła statek (dziecko kładzie się na ziemi na brzuchu), a rozbitkowie trzymając się desek płynęli w stronę bezludnej wyspy (dziecko czołga się do wyznaczonego miejsce w pokoju). Kiedy tam dotarli, byli bardzo zmęczeni (dziecko leży na plecach). Słońce mocno grzało a w koło nie było niczego do picia. Oj, bardzo chciało im się pić (dziecko pokazuje jak chce mu się pić). Wtedy na jedynym drzewie na wyspie znaleźli przybitą kartkę. Była to bardzo stara mapa (dziecko ściąga kartkę przypiętą do makiety drzewa). Mapa prowadziła prosto do skarbu, ukrytego na wyspie (dziecko idzie trasą narysowaną na mapie, odwzorowującej pokój w którym jest). Idąc za mapa dotarli do zniszczonej drewnianej skrzyni. W jej wnętrzu odnaleźli skarb, o którym tak bardzo marzyli – była to chłodna i krystalicznie czysta woda nadająca się do picia. Kiedy tak siedzieli w cieniu drzew i pili wodę, ujrzeli na niebie nadlatujący samolot, byli uratowani (dziecko stojąc, patrzy do góry i macha rękami wołając: hop! hop! Tu jesteśmy!
4-latek:
Dziecko koloruje żaglowiec, który jest w załączniku.
5-latek: „Karty pracy. Powietrze” s. 24, kredki
Na koniec dziecko liczy żagle na żaglowcach na karcie pracy, naklej obok odpowiednią
liczbę oraz łączy strzałkami żaglowce od tego z najmniejszą liczbą żagli do żaglowca z największą liczbą żagli.
• „Daleka droga do domu” – zabawa dydaktyczna, doskonalenie umiejętności określania kierunków.
Rodzic rozkłada na podłodze szarfy lub krążki w różnych kolorach (lub w ogrodzie rysuje kredą na chodniku znaki w różnych kolorach, np. X, wszystkie w odległości od siebie nie większej niż krok dziecka – ok. 0,5 m). Umawia się z dzieckiem, że szarfy (krążki, znaki)
to kamienie i tylko po nich wolno chodzić. Następnie woła do siebie dziecko: Przyjdź do mnie żółtym/zielonym/niebieskim/czerwonym szlakiem! Zadaniem dziecka jest pokonanie drogi do Rodzica i komentowanie na bieżąco kierunku poruszania się, np. Krok w prawo, dwa kroki do przodu, dwa kroki w lewo.
4-latki: ,,Karty pracy. Powietrze’’ s. 9
Dziecko rysuje po śladzie latawce i ich ogony. Na każdym ogonie nakleja kokardki w kolorze latawców. Dorysowuje na każdym ogonie tyle kokardek, aby razem było sześć.
5-latki: „Karty pracy. Powietrze” s. 25,
Dziecko zaznacza na karcie pracy drogę złożoną z liter „d”, aby statek mógł dotrzeć do właściwego portu. Na koniec otacza niebieską pętlą te obrazki, w których nazwach na początku jest głoska „d”, oraz zieloną pętlą te obrazki, w których nazwach w środku jest ta głoska.
• „Wiatrak” – praca plastyczno-konstrukcyjna, modelowanie z papieru, wykonanie przestrzennej pracy z „Teczki małego artysty”.
4-latek: ,,Teczka małego artysty’’- Wiatraczek (zdjęcie poglądowe w załączniku)
Dziecko wypycha elementy potrzebne do wykonania wiatraczka. Za pomocą osoby dorosłej zawija cztery rogi wiatraczka do środka i zapina na środku pinezką. Z tyłu wiatraczka mocuje listwę.
5-latek: „Teczka małego artysty” – Wiatrak (zdjęcie poglądowe w załączniku)
Dziecko wypycha elementy wiatraka z „Teczki małego artysty”, formuje bryłę wiatraka,
zaginając papier zgodnie z instrukcją, i łączą elementy za pomocą kleju. Umieszcza skrzydła wiatraka na słomce i montują w otworze. Zagina słomkę i, poruszając ją palcem, wprawia w ruch ramiona wiatraka.
Scenariusz zajęć online dla grupy III –13.05.2020r.
Opracowała: Anna Frankowska
Grupa: III (4 i 5 –latki)
Krąg tematyczny: Opowieści czterech wiatrów
Temat dnia: Przyjaciele wiatru
Przewidywane osiągnięcia
– wzbogaca słownictwo służące opisywaniu wiatru,
– identyfikuje i określa słyszane odgłosy, – naśladuje odgłosy wiatru z wykorzystaniem dostępnych przedmiotów,
– tworzy obrazy techniką rozdmuchiwania kleksów tuszu,
– wypełnia farbą przestrzenie witrażowe, tworząc ciekawe i gustowne kompozycje,
– dostrzega siłę żywiołu, jakim jest wiatr: możliwości jej wykorzystania i ewentualne zagrożenia,
– doskonali sprawność i koordynację ruchową.
Przebieg zajęć głównych:
„Odgłosy wiatru” – słuchanie, opisywanie, nazywanie i naśladowanie odgłosów wiatru. Dzieci słuchają odgłosów wiatru. Starają się opisać słyszane odgłosy, zgadnąć, jaki rodzaj wiatru je wywołuje, nazwać wiatr. Rodzic skłania dzieci do nazwania, jaki wiatr słychać i o czym on może opowiadać (wiatr morski o sztormie, lekki zefirek o żaglowcach lub latawcach, wiatr halny o jesieni w górach, delikatny wiaterek o nitkach babiego lata niosących pajączki). Następnie, mając do dyspozycji przedmioty codziennego użytku (folie, kartony, gazety, słomki, kubeczki jednorazowe) próbują naśladować odgłosy wiatru (szum, zawodzenie, wycie).
Pomoce: folie, kartony, gazety, kubeczki jednorazowe, słomki, nagrania z odgłosami wiatru
umieszczam w linku:
Silny wiatr: https://www.youtube.com/watch?v=kaAGsHnjOms
Wiosenny wiatr: https://www.youtube.com/watch?v=dlA9pFJ6NaI
Halny wiatr: https://www.youtube.com/watch?v=RSef8VgxcIc
Sztorm: https://www.youtube.com/watch?v=p-zYeaZ5RHU
„Dmuchane obrazki” – praca plastyczna, wykonywanie obrazków techniką rozdmuchiwania kleksów, usprawnienie artykulacji oraz rozwijanie wyobraźni. Dzieci siedzą przy stolikach, na których leżą kartony (małe, formatu A4 dla dziecka . Rodzic opuszcza na kartony przed każdym dzieckiem kilka kropli ciemnego tuszu kreślarskiego lub ciemną farbę, który dzieci rozdmuchują za pomocą słomek do napojów. Po wyschnięciu tuszu dzieci wypełniają rozwodnionym kolorowym tuszem kreślarskim przestrzenie między siatką zaschniętych strużek. Powstałe prace przypominają wyglądem witraże.
Pomoce: grube kartony A4 lub większe, czarny tusz kreślarski, kolorowe tusze kreślarskie, pędzelki, woda, słomki do napojów , farby plakatowe.
„Dobry wiatr, zły wiatr” – rozmowa kierowana, uświadomienie znaczenia wiatru w przyrodzie i dla człowieka, poznanie korzyści i zagrożeń. Dzieci wspólnie rodzicem zastanawiają się nad pozytywnymi i negatywnymi skutkami działania wiatru. Podają przykłady pożytecznych dla człowieka właściwości wiatru: suszenie mokrych rzeczy,
kałuży po deszczu, rozsiewanie nasion roślin, poruszanie skrzydłami wiatraków, elektrowni wiatrowych, możliwość poruszania się żaglówek i żaglowców, ruch chmur oraz niekorzystnych skutków działania wiatru: połamane drzewa, pozrywane dachy z domów, wzmacnianie opadów deszczu i śniegu, burze piaskowe. Rodzic opowiada również o sposobach wykorzystywania siły wiatru przez człowieka: wiatraki – młyny, wiatraki generujące prąd – elektrownie wiatrowe, napędzanie żagli w żaglówkach i statkach, napędzanie szybowców. Uświadamia dzieciom, że energię z wiatru uzyskujemy w sposób ekologiczny.
Na karcie pracy dzieci zaznaczają te zdjęcia, na których jest widoczne działanie wiatru, oraz określają, na których fotografiach działanie wiatru jest korzystne dla człowieka.
„Karty pracy. Powietrze” Pięciolatki s. 23
Kształtowanie percepcji wzrokowej, dzieci rysują drogę przedmiotów do ich cieni, określają przedmioty które poruszane są dzięki sile wiatru.
,,Karta pracy. Powietrze. Czterolatki s.7
burza piaskowa
burza
chmury
połamane drzewa
suszenie
tornado
wiatraki
zerwany dach
